De kredietcrisis

Misschien heb je ooit "De Celestijnse Belofte" van James Redfield gelezen. In de jaren 90 stond het boek 156 weken in de New York Times Bestsellers lijst. Het is in 34 talen vertaald. Niet dat het boek literair serieus werd genomen. Dat geeft ook niet, de nadruk lag op de spirituele boodschap, verpakt in negen inzichten. Minder bekend is Redfields "De Celestijnse Visie; het nieuwe spirituele ontwaken" uit 1997. In dit boek geeft hij een spirituele interpretatie van de ontwikkeling van de mens als individu en van die van de mensheid als geheel. In het hoofdstuk getiteld "Op weg naar een spirituele samenleving" komt de economie aan bod. Dames en heren, een citaat van blz. 185:

"(...) dan moeten we ons voorbereiden op enige economische onrust ten gevolge van de huidige financiële speculaties. Volgens Greider staat de hele wereld er momenteel hetzelfde voor als Amerika in 1929; we lenen teveel geld met als doel ermee te speculeren. (...) Bestaat er kans op een ineenstorting, die de gezondheid van de munt en de financiën van een of meer landen kunnen bedreigen? Natuurlijk bestaat die (...)"

Vandaag de dag lees je hetzelfde in de kranten, maar Redfield refereerde dus - met Greider - ruim tien jaar geleden al aan de overeenkomsten met '1929'. Net als Willem Middelkoop kan Redfield niet leunen op een economische opleiding op een hoge school of universiteit. Interessant eigenlijk dat juist vooraanstaande economen zelf de financiële catastrofe niet eens wilde zien aankomen. Zo had Paul Krugman scherpe kritiek op het boek van Greider, waar James Redfield aan refereert. Greider zou de ernst van de situatie overdrijven en daarmee schade toebrengen aan de economie. Zo bezien is deze Krugman niet de meest competente econoom die er rondloopt.

Deze maand is de Nobelprijswinnaar voor de economie bekend geworden. Wie hem won? Greider? Welnee: Paul Krugman.

Dit is een mooie brug naar de complottheorieën. Zoals eerder gemeld is de rode draad daarin een 'agenda' om een wereldpolitiestaat te implementeren, waarbij de burgers gecontroleerd worden zoals geschetst in '1984' van George Orwell. Daarbij hoort 1 Wereldregering, 1 Wereldbank enz. Een van de belangrijkste middelen daartoe is het financiële stelsel.

Het lijkt wel alsof de economie een natuurlijke cyclus kent van pakweg zeven jaar. In werkelijkheid heeft een selectief aantal bankiers en regeringsleiders de touwtjes in handen. Het spel wordt als volgt door de banken gespeeld.

Eerst lenen ze iedereen veel geld uit tegen een lage rente. Ja, laat de mensen maar rente betalen over geld dat je als bank zelf hebt gecreëerd met je toetsenbord. (Voor elke 1.000 euro die een bank van een spaarder krijgt, mogen ze immers 8.000 euro uitlenen... raar maar waar.) Vervolgens roep je ineens dat het slecht gaat met de economie, je draait de geldkraan dicht en schroeft de rente op. Mensen en bedrijven worstelen om financieel het hoofd boven water te houden.

Zo voorkom je dat mensen parttime gaan werken en tijd hebben om zich te verdiepen in
1) het spel dat met ze gespeeld wordt en
2) de fantastische krachten die in hunzelf verscholen liggen.

Maar ze kunnen ook niet zomaar overgaan tot 1 Wereldregering of 1 Wereldbank. Daarvoor heb je een financiële crisis nodig zodat toezichthouders als Smit-Kroes zeggen: "vooruit banken, de situatie is zo ernstig dat jullie nu wel elkaar mogen overnemen en fuseren", en hup, we zijn weer een stapje dichter bij die ene Wereldbank. Let op de rol van het IMF de komende weken!

Om een Wereldregering te krijgen, is het niet handig als er een land is dat de absolute macht heeft. Het komt dus goed uit dat de heerschappij van de V.S. flinke scheuren begint te tonen. En om te voorkomen dat mensen door hebben wat hier allemaal gaande is, zijn er de Paul Krugmans van deze wereld die ons uitleggen dat wat er gebeurt nu eenmaal de juiste en logische bewegingen zijn.

Op de website van David Icke kon je over de geheime CIA-gevangenissen lezen jaren voordat het in de kranten stond. Al 16 jaar probeert hij ons te waarschuwen voor de Big Brother maatschappij. Alles wat zich nu afspeelt, inclusief het gebruik van camera's en chips, heeft hij keurig voorspelt als onderdeel van 'de agenda'.

Zo zijn er twee interessante visies op de kredietcrisis. Een van James Redfield, die de crisis ziet als onderdeel van een spirituele revolutie, en een van David Icke die het over Big Brother heeft. Mijn stelling is dat ze elkaar niet per se uitsluiten. Wel is het zo dat de mate waarin David Icke wordt genegeerd, bepaalt in hoeverre hij gelijk zal krijgen. We kunnen hem beter niet negeren.