Karin

Terugkijken op het eerste jaar zonder Karin. Onwerkelijk. Die term heb ik tegen mijn verwachting in tot nu toe weinig gebruikt. Vanaf de eerste seconde dat ik het nieuws hoorde, 7 juli 2007, wist ik precies wat dit betekende, daar was niks onwerkelijks aan. Wel veranderde in de loop der maanden de vorm en de intensiteit van het verdriet en kwam het gemis bij vlagen opzetten. Nu is plotseling het moment daar dat het precies een jaar geleden is, en het is best vreemd om de pen te pakken en te schrijven over Karin in de Verleden Tijd.

Hoe moeilijk haar leven door de schizofrenie ook was, ze wist op veel momenten haar stralende persoonlijkheid te laten schijnen. Het was haar combinatie van humor en directheid, van scherpzinnigheid en warmte die haar kenmerkte. Dit kwam prachtig tot uiting bij haar afscheid op vrijdag de 13^de, de dag van de uitvaart- en crematiedienst. Wat hebben veel mensen na afloop gezegd dat het afscheid inspirerend was!

Hoe pijnlijk ook, de dood van mijn zus heeft mij ook in beweging gezet. In gesprekken met vrienden beweerde ik vroeger dat een grote persoonlijke schokkende gebeurtenis niet per se nodig was om iemand wakker te schudden. Nu moet ik toegeven dat dat in theorie mooi klinkt, maar ikzelf ook door deze schok stappen heb genomen die ik anders niet zo snel had gezet. Voorbeeld. In de brief die Karin me begin juli ’07 stuurde, spoorde ze me aan om meer te schrijven. Zie hier het resultaat.

Ik denk nog vaak terug aan vroeger, hoe we gelachen hebben met grappen over Reagan en Gorbatsjov. Wat zijn die vaak bij elkaar op de koffie geweest in onze zelfgemaakte grapjes!

Daarnet nam ik met betraande ogen wat papieren en brieven door. Er lag een kaart tussen waar “Sterkte” op de voorkant op staat. Benieuwd van wie die kaart ook alweer was, sloeg ik hem open. Bleek ie van Karin zelf te zijn! Ze had hem twee jaar geleden gegeven toen ik na zeven maanden terug kwam uit India. Ze wenste me sterkte in het “gewone Nederland”. ;-) Karin ten voeten uit.

Eind jaren 80 heeft ze me onbedoeld Prince fan gemaakt. Andersom heb ik haar kennis laten maken met Seth. Ze was er zo enthousiast over dat ze vond dat de Seth-materie op school als vak gegeven zou moeten worden... Karin was een van de weinigen met wie ik zo op 1 lijn lag wat betreft ideeën over spiritualiteit.

Het enthousiasme waarmee ik afgelopen jaar een cursus magnetiseren heb gevolgd, oefeningen heb gedaan en boeken heb gelezen, deed ik natuurlijk voor mezelf, maar ook voor Karin. Ik weet dat ze er nog is en af en toe een teken van leven zal geven. Voor mezelf, maar ook voor haar zal ik mezelf gelukkig maken en zo een steentje bijdragen aan een betere wereld. Daar streed zij ook voor. Om deze wereld nu al de aandacht te geven die het verdient, laat Seth op http://bijlage.blogspot.com zien dat het niet zo moeilijk is om positief te zijn over de mensheid.

Ik was eigenlijk niet van plan om er een al te persoonlijk verhaal van te maken. Is niet gelukt. Ach ja. Volgens mij vindt Karin het prima als ik ook namens haar de groetjes doe.

groetjes!