zaterdag 2 februari 2008

Psychiatrie

Ruim een half jaar geleden is mijn zus Karin op 33-jarige leeftijd overleden. Ze was al lange tijd geestelijk ziek en sloot een extreem moeilijk leven af met zelfmoord. Ik zou veel kunnen vertellen over ‘Karin’: van de mooie momenten in haar leven tot mijn verdriet van het afgelopen half jaar. Maar dat komt nog wel (in juli). Vandaag ga ik het eerst hebben over de psychiatrie.

De psychiatrie vormt de beroepsgroep die Karin in behandeling had. De hulpverlening verliep niet altijd naar behoren, en dat is zacht uitgedrukt. In haar laatste week ging het heel slecht met Karin. Ze zat – op eigen verzoek – op een gesloten afdeling, maar wilde na een kleine week ondanks alles weer naar huis. Twee dagen later werd ze op haar wc dood aangetroffen. Later hebben mijn ouders een gesprek gehad met onder meer de behandelend psychiater. Een vraag van mijn ouders was of het niet mogelijk was geweest om, in plaats van haar zomaar te laten gaan, voor “Spitshulp” te zorgen. Karin zou dan thuis regelmatig bezoek en hulp hebben gekregen. Het antwoord was: “Daar hebben we niet aan gedacht”. Behoorlijk schokkend zul je zeggen. Wat echt schokkend is, is dat dit maar 1 vraag was van twee A4-tjes met vragen, waar onbevredigende antwoorden op kwamen.

Al eerder had ik gelezen over schizofrenie en de aanpak van ‘de psychiater’. Een aanpak die, afgezien van het gebrek aan professionaliteit, in mijn ogen averechts werkt. Om beter te begrijpen hoe dat kon, heb ik me verdiept in de geschiedenis van de psychiatrie. Veel is me daarbij duidelijk geworden. Graag deel ik met jullie het volgende overzicht.

Benjamin Rush werd in zijn tijd (+/- 1800) gezien als ‘de Vader van de psychiatrie’. Hij was een geprezen en invloedrijk man, zelfs een van de stichters van de Verenigde Staten. Een van zijn ideeën was dat een geestelijke ziekte veroorzaakt werd door te veel bloed in het hoofd. De oplossing was simpel: verwijder het bloed. De martelpraktijken die daar het gevolg van waren kosten velen het leven. Ook bedacht hij de Tranquilizer, een soort elektrische stoel waar patiënten lange tijd op werden vastgebonden.

In de 20ste eeuw was er Henry Cotton. Hij werd schatrijk door mensen botweg te verminken en her en der ingewanden te verwijderen. Hij bracht zijn aanpak als zijnde een echte doorbraak.

De Hongaarse psychiater Von Meduna was van mening dat epilepsie en schizofrenie niet tegelijkertijd konden bestaan in 1 persoon. Zodoende prikte hij in de hersenen om epileptische aanvallen op te wekken: de geestelijke ziekte zou dan moeten verdwijnen.

Dr. Skinner ging zelfs zo ver om zijn dochtertje bijna een jaar lang op te sluiten in een box, om te experimenteren.

Het toppunt is wellicht ene meneer Walter Freeman. Inmiddels zitten we in de jaren 40 en 50 van de 20-ste eeuw. Zijn aanpak was simpel: hersenbeschadiging (lobotomie). Met een ijspegel beschadigde hij via de oogkas de hersenen. Hij trok door de VS in een camper die hij de Lobotomobiel noemde. Duizenden mensen heeft hij behandeld, waaronder Rosemary Kennedy. 25% van zijn slachtoffers raakte in een vegetatieve toestand. Niemand genas.

De psychiatrie heeft eugenese als gedachtegoed gehanteerd. Eugenese is de filosofie dat de menselijke overerving van eigenschappen verbeterd kan worden met allerlei methoden. Galton was een invloedrijke wetenschapper die de evolutie wilde beïnvloeden. Onderdeel daarvan was sterilisatie van onder meer geestelijk zieken en mensen met een erfelijke ziekte. In twintig landen, waaronder Engeland en de Verenigde Staten, werd dit uitgevoerd.

Naast eugenese gaat men er van uit dat gedachten, gevoelens, zelfs de hele persoonlijkheid een gevolg is van chemische reacties. Een en ander werd uitgebreid met allerlei ‘wetenschappelijke’ verhandelingen, zoals de Bell-curve welke zou moeten aantonen dat zwarten inferieur zijn aan blanken.

We realiseren het ons niet genoeg: de psychiatrie heeft een enorme invloed gehad op de wereldpolitiek. Zo was het slavendrijven in de Verenigde Staten gebaseerd op deze theorieën, enthousiast uitgedragen door eerder genoemde Benjamin Rush. Ook de manifesten van de Klu Klux Klan waren door psychiaters geschreven. In Mein Kampf maakte Hitler dankbaar gebruik van de eugenese om aan te tonen dat alle niet-Arische volkerengroepen uitgemoord moesten worden. Andersom waren Duitse psychiaters dol op Hitler: 40% van hen was (vrijwillig) lid van de SS. Verwoerd, die gezien wordt als de grondlegger van de apartheid, was een psycholoog die zich in Leipzig, Duitsland verdiepte in eugenese. En wie waren twee van de drijvende krachten achter de slachtingen en concentratiekampen in voormalig Joegoslavië: Raskovic en Karadzic, beide psychiaters.

Kunnen we zeggen dat dit alles ver af staat van de hedendaagse gang van zaken? Immers, gaat het er nu allemaal niet menselijker aan toe? Er wordt toch niet meer gemarteld? Helaas, het is oude wijn in nieuwe zakken.

Let op: ook eerder genoemde psychiaters hadden net als die van vandaag de oprechte intentie om tot genezing te komen. En net als vandaag kregen ze in de samenleving het vertrouwen van het publiek en de politiek, een mandaat om te experimenteren. Maar zolang ze de mens als een vat vol chemicaliën zien, zullen ze met methoden komen die rampzalige gevolgen hebben. De nieuwe methode: pillen.

Om geloofwaardig over te komen, heeft de psychiatrie het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM). Dit is een Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen dat in de meeste landen als standaard in de psychiatrische diagnostiek dient. Elk ziektebeeld heeft keurig een nummertje, waar de farmaceutische industrie weer medicijnen voor bedenkt. Een ziekte wordt opgenomen als in een stemmingsronde er een meerderheid is bij het voorstel. 100% van de leden van de stemmingscommissie die over psychotische aandoeningen gaat, heeft financiële banden met de farmaceutische industrie.

Er is opvallend genoeg geen biologische of chemische test om een diagnose te doen, dit gebeurt daarom op basis van eigen subjectieve inschatting van de psychiater. Iemand is met een verborgen camera naar een aantal psychiaters geweest met telkens dezelfde symptomen. Hij kreeg iedere keer een andere diagnose: ADD / ADHD; depressie; brain chemical disorder, etc. Hij kreeg twintig verschillende soorten medicijnen voorgeschreven.

Laten we een voorbeeld nemen van een ziektebeeld. ADHD werd eind jaren 80 geïntroduceerd. In een jaar tijd waren er 500.000 kinderen in de VS die dit zouden hebben. In 1994 was het aantal gegroeid naar 4,4 miljoen. Mensen raakten bezorgd over de betekenis hiervan. Op een conferentie over ADHD was de eerste vraag om uit te leggen wat ADHD precies inhoudt. De belangrijkste spreker was tien minuten aan het stuntelen en gaf uiteindelijk toe dat dit niet zo makkelijk was te beantwoorden. Toch waren er in 1996 al 6 miljoen Amerikaanse kinderen met ADHD. Niet alleen zij, maar ook een groeiend aantal ‘depressieve’ kinderen slikten pillen.

Alle kinderen
die op scholen met een geweer tekeer zijn gegaan slikten antidepressiva. Over bijwerkingen gesproken.

En zo is er een vreselijke pillenindustrie ontstaan waar psychiaters en de farmacie gigantisch rijk van worden. Toch is er geen enkele psychiater die ooit een geestelijk zieke heeft genezen. Ze weten niet wat de oorzaak is.

Karin was het een kleine tien jaar niet eens met de diagnose schizofrenie. Wat ze bedoelde en ook herhaaldelijk zei, was dat men haar niet begreep. Op het lijstje met symptomen van de ziekte dat de psychiater hanteert, staat keurig in de top tien: ontkenning van het ziektebeeld. Zo, is dat probleem ook weer opgelost.

Is er dan echt geen mogelijkheid om geestelijk zieken beter te begrijpen? Om er achter te komen wat de oorzaak is? Om vervolgens dichter bij genezing te komen? Jawel, maar verwacht dit niet van iemand die zelf niet in de zin van het leven gelooft en de creatieve aard van de mens niet begrijpt. Een uiteenzetting van Seth die wél broodnodige inzichten verschaft, heb ik als bijlage op mijn andere blog gezet: http://bijlage.blogspot.com. Tja, dit verhaal is al zo lang geworden!

Ik sluit af met een positieve noot. Allereerst wil ik zeggen dat ik de psychiaters en assistenten die Karin hebben behandeld niet persoonlijk iets kwalijk neem. Ze zijn opgezogen in de wereld van de medische psychiatrie en denken zodoende voornamelijk in termen van pillen en chemische reacties. Gelukkig lijkt er in de samenleving een mooie beweging gaande te zijn die ons naar een spiritueel gezondere wereld brengt. Een van de gebieden die hierbij het grondigst zal worden getransformeerd is de psychiatrie. De beweging waar ik het hier over heb is het onderwerp van volgende maand. Tot dan!