Misschien heb je ooit "De Celestijnse Belofte" van James Redfield gelezen. In de jaren 90 stond het boek 156 weken in de New York Times Bestsellers lijst. Het is in 34 talen vertaald. Niet dat het boek literair serieus werd genomen. Dat geeft ook niet, de nadruk lag op de spirituele boodschap, verpakt in negen inzichten. Minder bekend is Redfields "De Celestijnse Visie; het nieuwe spirituele ontwaken" uit 1997. In dit boek geeft hij een spirituele interpretatie van de ontwikkeling van de mens als individu en van die van de mensheid als geheel. In het hoofdstuk getiteld "Op weg naar een spirituele samenleving" komt de economie aan bod. Dames en heren, een citaat van blz. 185:
"(...) dan moeten we ons voorbereiden op enige economische onrust ten gevolge van de huidige financiële speculaties. Volgens Greider staat de hele wereld er momenteel hetzelfde voor als Amerika in 1929; we lenen teveel geld met als doel ermee te speculeren. (...) Bestaat er kans op een ineenstorting, die de gezondheid van de munt en de financiën van een of meer landen kunnen bedreigen? Natuurlijk bestaat die (...)"
Vandaag de dag lees je hetzelfde in de kranten, maar Redfield refereerde dus - met Greider - ruim tien jaar geleden al aan de overeenkomsten met '1929'. Net als Willem Middelkoop kan Redfield niet leunen op een economische opleiding op een hoge school of universiteit. Interessant eigenlijk dat juist vooraanstaande economen zelf de financiële catastrofe niet eens wilde zien aankomen. Zo had Paul Krugman scherpe kritiek op het boek van Greider, waar James Redfield aan refereert. Greider zou de ernst van de situatie overdrijven en daarmee schade toebrengen aan de economie. Zo bezien is deze Krugman niet de meest competente econoom die er rondloopt.
Deze maand is de Nobelprijswinnaar voor de economie bekend geworden. Wie hem won? Greider? Welnee: Paul Krugman.
Dit is een mooie brug naar de complottheorieën. Zoals eerder gemeld is de rode draad daarin een 'agenda' om een wereldpolitiestaat te implementeren, waarbij de burgers gecontroleerd worden zoals geschetst in '1984' van George Orwell. Daarbij hoort 1 Wereldregering, 1 Wereldbank enz. Een van de belangrijkste middelen daartoe is het financiële stelsel.
Het lijkt wel alsof de economie een natuurlijke cyclus kent van pakweg zeven jaar. In werkelijkheid heeft een selectief aantal bankiers en regeringsleiders de touwtjes in handen. Het spel wordt als volgt door de banken gespeeld.
Eerst lenen ze iedereen veel geld uit tegen een lage rente. Ja, laat de mensen maar rente betalen over geld dat je als bank zelf hebt gecreëerd met je toetsenbord. (Voor elke 1.000 euro die een bank van een spaarder krijgt, mogen ze immers 8.000 euro uitlenen... raar maar waar.) Vervolgens roep je ineens dat het slecht gaat met de economie, je draait de geldkraan dicht en schroeft de rente op. Mensen en bedrijven worstelen om financieel het hoofd boven water te houden.
Zo voorkom je dat mensen parttime gaan werken en tijd hebben om zich te verdiepen in
1) het spel dat met ze gespeeld wordt en
2) de fantastische krachten die in hunzelf verscholen liggen.
Maar ze kunnen ook niet zomaar overgaan tot 1 Wereldregering of 1 Wereldbank. Daarvoor heb je een financiële crisis nodig zodat toezichthouders als Smit-Kroes zeggen: "vooruit banken, de situatie is zo ernstig dat jullie nu wel elkaar mogen overnemen en fuseren", en hup, we zijn weer een stapje dichter bij die ene Wereldbank. Let op de rol van het IMF de komende weken!
Om een Wereldregering te krijgen, is het niet handig als er een land is dat de absolute macht heeft. Het komt dus goed uit dat de heerschappij van de V.S. flinke scheuren begint te tonen. En om te voorkomen dat mensen door hebben wat hier allemaal gaande is, zijn er de Paul Krugmans van deze wereld die ons uitleggen dat wat er gebeurt nu eenmaal de juiste en logische bewegingen zijn.
Op de website van David Icke kon je over de geheime CIA-gevangenissen lezen jaren voordat het in de kranten stond. Al 16 jaar probeert hij ons te waarschuwen voor de Big Brother maatschappij. Alles wat zich nu afspeelt, inclusief het gebruik van camera's en chips, heeft hij keurig voorspelt als onderdeel van 'de agenda'.
Zo zijn er twee interessante visies op de kredietcrisis. Een van James Redfield, die de crisis ziet als onderdeel van een spirituele revolutie, en een van David Icke die het over Big Brother heeft. Mijn stelling is dat ze elkaar niet per se uitsluiten. Wel is het zo dat de mate waarin David Icke wordt genegeerd, bepaalt in hoeverre hij gelijk zal krijgen. We kunnen hem beter niet negeren.
vrijdag 10 oktober 2008
dinsdag 9 september 2008
Toeval
De Olympische Spelen waren al een aantal weken onderweg toen ik ’s ochtends al luisterend naar radio 1 mijn baard ontprikkelde. Even verderop lagen mijn verzamelde China paperassen klaar om gebruikt te worden. Mijn verhaal voor 08-08-‘08 zou over China gaan. Ik had er nog zo naar uitgekeken om de kwestie Tibet daarbij te behandelen. Maar mijn zelf opgelegde deadline was voorbij gegaan zonder dat ik zelfs mijn schouders er bij ophaalde. Zo sterk had ik mezelf begin dit jaar voorgenomen om elke maand een verhaal te schrijven, maar nu was er toch iets waardoor dit naar de tweede plek van mijn prioriteitenlijstje verdween. En net als een zilveren medaille op de Spelen leek ook hier de tweede plek enorm ver verwijderd van de eerste. De eerste plaats? Ik was verliefd. Ik ben verliefd!
Op de radio hadden ze het over de ontwikkelingen in Peking. De Nederlandse medailles werden nagenoeg alleen door vrouwen gewonnen. Het verschil met de prestaties van de mannen was zo groot dat een hoogleraar werd gebeld om dit te verklaren. Deze kwam met de argumentatie dat vrouwen op belangrijke momenten beter om kunnen gaan met prestatiestress, omdat ze emotioneel anders in elkaar zitten. Zijn uitleg werd als zoete koek geslikt. Ik stond perplex: wat een onzin! Op de Spelen worden (ongeveer) net zoveel medailles uitgereikt aan vrouwen als aan mannen. Er moeten landen zijn waar de mannen juist meer prijzen binnenhalen. Dus tenzij het dan om een specifiek Nederlands mannen-vrouwen fenomeen gaat (dat was niet zo) klopt die emotionele redenering van geen kanten.
Later verscheen een artikel van Ellen de Bruin in de NRC waar meer genuanceerd werd ingegaan op de medaillekwestie. Een paar potentiële verklaringen passeerden de revue. Sinds de Gouden Eeuw bestaat in Nederland het beeld dat de Nederlandse man een sul is en de vrouw de broek aan heeft. In Frankrijk, waar de mannen de medailles wonnen, heerst een hele andere cultuur. De Scandinavische landen (mannen meer medailles) en China en de Oostbloklanden (vrouwen) ondersteunen deze theorie niet en dus komt de Bruin in haar artikel tot de conclusie dat het gewoon toeval is.
Dat is wel heel makkelijk geredeneerd. We hebben er geen verklaring voor en dus is het toeval. De wetenschap past deze toevalsredenatie ook om de haverklap toe. Om niet te hoeven toegeven dat er wellicht een uitleg is die ze nog niet hebben ontdekt, of niet openbaar willen maken omdat het niet in haar eigen denkkader past.
Zo is bijvoorbeeld de zon 400 keer zo groot als de maan. En warempel, vergeleken met de maan staat de zon 400 keer verder weg van de aarde. Met als leuk gevolg dat de maan precies groot genoeg is voor een prachtige zonsverduistering op zijn tijd. Hoezo allebei precies 400, waarom deze curieuze verhouding? Ik kan jullie verklappen dat er leuke theorieën de ronde doen onder complotdenkers. De reguliere wetenschap neemt echter niet eens de moeite om te zeggen dat die theorieën onzin zijn. “Het is toeval.”
In juni ging ik naar Paula voor een behandeling magnetiseren. Paula woont wel ver weg, 150 km. van Tilburg, maar dat maakt niet uit. Ze vond een energetische blokkade rond mijn hart en behandelde deze. Nu zou ik makkelijker enthousiaste, verliefde gevoelens kunnen ervaren. Een paar weken later deden zich superromantische ontwikkelingen voor in mijn leven met als gevolg een verliefdheid waar je u tegen zegt. Eentje die nog lang niet in woorden is te beschrijven. Mijn vriendin, die nog nooit van Paula of magnetiseren had gehoord, woont wel ver weg, 150,5 km. van Tilburg, maar dat maakt niet uit. Trouwens, ze woont amper 500 meter van Paula vandaan.
Toeval?
.
Op de radio hadden ze het over de ontwikkelingen in Peking. De Nederlandse medailles werden nagenoeg alleen door vrouwen gewonnen. Het verschil met de prestaties van de mannen was zo groot dat een hoogleraar werd gebeld om dit te verklaren. Deze kwam met de argumentatie dat vrouwen op belangrijke momenten beter om kunnen gaan met prestatiestress, omdat ze emotioneel anders in elkaar zitten. Zijn uitleg werd als zoete koek geslikt. Ik stond perplex: wat een onzin! Op de Spelen worden (ongeveer) net zoveel medailles uitgereikt aan vrouwen als aan mannen. Er moeten landen zijn waar de mannen juist meer prijzen binnenhalen. Dus tenzij het dan om een specifiek Nederlands mannen-vrouwen fenomeen gaat (dat was niet zo) klopt die emotionele redenering van geen kanten.
Later verscheen een artikel van Ellen de Bruin in de NRC waar meer genuanceerd werd ingegaan op de medaillekwestie. Een paar potentiële verklaringen passeerden de revue. Sinds de Gouden Eeuw bestaat in Nederland het beeld dat de Nederlandse man een sul is en de vrouw de broek aan heeft. In Frankrijk, waar de mannen de medailles wonnen, heerst een hele andere cultuur. De Scandinavische landen (mannen meer medailles) en China en de Oostbloklanden (vrouwen) ondersteunen deze theorie niet en dus komt de Bruin in haar artikel tot de conclusie dat het gewoon toeval is.
Dat is wel heel makkelijk geredeneerd. We hebben er geen verklaring voor en dus is het toeval. De wetenschap past deze toevalsredenatie ook om de haverklap toe. Om niet te hoeven toegeven dat er wellicht een uitleg is die ze nog niet hebben ontdekt, of niet openbaar willen maken omdat het niet in haar eigen denkkader past.
Zo is bijvoorbeeld de zon 400 keer zo groot als de maan. En warempel, vergeleken met de maan staat de zon 400 keer verder weg van de aarde. Met als leuk gevolg dat de maan precies groot genoeg is voor een prachtige zonsverduistering op zijn tijd. Hoezo allebei precies 400, waarom deze curieuze verhouding? Ik kan jullie verklappen dat er leuke theorieën de ronde doen onder complotdenkers. De reguliere wetenschap neemt echter niet eens de moeite om te zeggen dat die theorieën onzin zijn. “Het is toeval.”
In juni ging ik naar Paula voor een behandeling magnetiseren. Paula woont wel ver weg, 150 km. van Tilburg, maar dat maakt niet uit. Ze vond een energetische blokkade rond mijn hart en behandelde deze. Nu zou ik makkelijker enthousiaste, verliefde gevoelens kunnen ervaren. Een paar weken later deden zich superromantische ontwikkelingen voor in mijn leven met als gevolg een verliefdheid waar je u tegen zegt. Eentje die nog lang niet in woorden is te beschrijven. Mijn vriendin, die nog nooit van Paula of magnetiseren had gehoord, woont wel ver weg, 150,5 km. van Tilburg, maar dat maakt niet uit. Trouwens, ze woont amper 500 meter van Paula vandaan.
Toeval?
.
maandag 7 juli 2008
Karin
Terugkijken op het eerste jaar zonder Karin. Onwerkelijk. Die term heb ik tegen mijn verwachting in tot nu toe weinig gebruikt. Vanaf de eerste seconde dat ik het nieuws hoorde, 7 juli 2007, wist ik precies wat dit betekende, daar was niks onwerkelijks aan. Wel veranderde in de loop der maanden de vorm en de intensiteit van het verdriet en kwam het gemis bij vlagen opzetten. Nu is plotseling het moment daar dat het precies een jaar geleden is, en het is best vreemd om de pen te pakken en te schrijven over Karin in de Verleden Tijd.
Hoe moeilijk haar leven door de schizofrenie ook was, ze wist op veel momenten haar stralende persoonlijkheid te laten schijnen. Het was haar combinatie van humor en directheid, van scherpzinnigheid en warmte die haar kenmerkte. Dit kwam prachtig tot uiting bij haar afscheid op vrijdag de 13de, de dag van de uitvaart- en crematiedienst. Wat hebben veel mensen na afloop gezegd dat het afscheid inspirerend was!
Hoe pijnlijk ook, de dood van mijn zus heeft mij ook in beweging gezet. In gesprekken met vrienden beweerde ik vroeger dat een grote persoonlijke schokkende gebeurtenis niet per se nodig was om iemand wakker te schudden. Nu moet ik toegeven dat dat in theorie mooi klinkt, maar ikzelf ook door deze schok stappen heb genomen die ik anders niet zo snel had gezet. Voorbeeld. In de brief die Karin me begin juli ’07 stuurde, spoorde ze me aan om meer te schrijven. Zie hier het resultaat.
Ik denk nog vaak terug aan vroeger, hoe we gelachen hebben met grappen over Reagan en Gorbatsjov. Wat zijn die vaak bij elkaar op de koffie geweest in onze zelfgemaakte grapjes!
Daarnet nam ik met betraande ogen wat papieren en brieven door. Er lag een kaart tussen waar “Sterkte” op de voorkant op staat. Benieuwd van wie die kaart ook alweer was, sloeg ik hem open. Bleek ie van Karin zelf te zijn! Ze had hem twee jaar geleden gegeven toen ik na zeven maanden terug kwam uit India. Ze wenste me sterkte in het “gewone Nederland”. ;-) Karin ten voeten uit.
Eind jaren 80 heeft ze me onbedoeld Prince fan gemaakt. Andersom heb ik haar kennis laten maken met Seth. Ze was er zo enthousiast over dat ze vond dat de Seth-materie op school als vak gegeven zou moeten worden... Karin was een van de weinigen met wie ik zo op 1 lijn lag wat betreft ideeën over spiritualiteit.
Het enthousiasme waarmee ik afgelopen jaar een cursus magnetiseren heb gevolgd, oefeningen heb gedaan en boeken heb gelezen, deed ik natuurlijk voor mezelf, maar ook voor Karin. Ik weet dat ze er nog is en af en toe een teken van leven zal geven. Voor mezelf, maar ook voor haar zal ik mezelf gelukkig maken en zo een steentje bijdragen aan een betere wereld. Daar streed zij ook voor. Om deze wereld nu al de aandacht te geven die het verdient, laat Seth op http://bijlage.blogspot.com zien dat het niet zo moeilijk is om positief te zijn over de mensheid.
Ik was eigenlijk niet van plan om er een al te persoonlijk verhaal van te maken. Is niet gelukt. Ach ja. Volgens mij vindt Karin het prima als ik ook namens haar de groetjes doe.
groetjes!
vrijdag 6 juni 2008
Voorspellen
Sinds het Europees Kampioenschap van precies twintig jaar geleden bewaar ik krantenartikelen. Telkens als er iets groots gebeurt - een politieke moord, het begin van een Bushoorlog, de miss worldverkiezingen - scheur ik het nieuws uit. Eén categorie van stukken die een plekje krijgen in mijn plastic tassen zijn voorspellingen. Of het nu gaat om verwachte bevolkingsgroei of de opleveringsdatum van een nieuw te bouwen superjumbo (Airbus), alles houd ik in de gaten. Conclusie die ik na 20 jaar kan trekken is dat geen enkele voorspelling uitkomt.
In mijn studententijd bezocht ik eens de afstudeerpresentatie van een bevriende econometriestudent. Hij had onderzoek gedaan naar de voorspellende waarde van een econometrisch model. Wat bleek: hoewel de moeilijkste wiskunde eraan ten grondslag lag, werd ze in effectiviteit overtroffen door het naïeve model. Het gaat dan niet over Naomi Campbell, maar over de meest eenvoudige manier om iets als inflatie te voorspellen. De resultaten uit het verleden worden met een simpele lijn doorgetrokken naar de toekomst.
Hoewel met hoogstaande wiskundige technieken blijkbaar geen harde uitspraken gedaan kunnen worden over aanstaande koersontwikkelingen, is het een booming business. Zo is de laatste jaren kennis over opties, warrants en swaps een essentieel onderdeel gaan vormen van de actuariële opleiding. De salarissen van financieel geschoolde consultants rijzen de pan uit. Bij de koffieautomaat lachen ze om de aap die in het nieuws is omdat die de beurskoersen weer eens beter heeft voorspeld dan de financieel experts. Na de pauze gaan ze met gefronste wenkbrauwen achter hun computerscherm zitten en nemen ze zichzelf weer erg serieus.
Van helderzienden is ook bekend dat ze zich nogal eens met de toekomst bezighouden. Laten we Nostradamus meteen bij z’n lurven grijpen. Een van zijn weinige concrete voorspellingen was dat de huidige paus de laatste zou zijn en uit Frankrijk zou komen. Paus Benedictus XVI (Ratzinger) komt echter uit Duitsland.
In de complotwereld houdt men er ook van om mensen van alles voor te schotelen wat ons te wachten staat. Met name David Icke kan er wat van. Zo beweerde hij eind jaren negentig heel stellig dat George Bush president zou worden, toen die nog niet eens genomineerd was als de republikeins kandidaat. En dit schreef hij in 1998, toen de verhoudingen tussen het Westen en de islam nog niet zo gespannen waren:
'... the plan is to engineer events, real and staged, that will create enormous fear in the countdown years to 2012. This includes a plan to start a third world war either by stimulating the Muslim world into a 'holy war' against the West or by using the Chinese to cause global conflict. Maybe both.' -
Best knap, gezien 11 september 2001. Of: best knap gezien, 11 september. Zet de komma maar ergens neer. Wel jammer dat al die keren dat hij iets voorspelde wat niet uitkwam, hij daar dan niet op terug kwam. Zo vond hij het in 2006 nogal wiedes dat Benjamin Netanyahu zijn comeback zou maken als Israëlisch president. Het gebeurde niet.
Daan de Wit wordt gezien als de Nederlandse David Icke. In 2005 wist hij zeker dat de Amerikanen op het punt stonden om Iran aan te vallen. Zijn nieuwsbrief bevatte een artikel genaamd De komende oorlog met Iran. Om de zoveel weken verscheen een lang artikel dat deze stelling moest bewijzen. Begin 2008, 2,5 jaar verder, verscheen nummer 23 van de serie De komende oorlog met Iran. Nummer 24 is er nooit gekomen. Er heerst nog steeds vrede in het Islamitische land.
De flauwekulvoorspellingen zijn nog het leukst. Na wat googelen vond ik deze profetieën voor het jaar 2058:
· De begrafenis van koningin Amalia. De staat der Verenigde Lage Landen kiest ervoor geen opvolger neer te zetten.
· De kolonie op de Maan is uitgegroeid tot boven de 10.000 mensen.
Voor iemand die zichzelf wél serieus neemt, is het niet verstandig de toekomst te willen voorspellen. Mijn stelling is dat je altijd NU je eigen werkelijkheid creëert. Dus je vormt ook nu je verleden en je toekomst. Op basis van je gedachten, emoties en overtuigingen kies je continu uit een oneindige veelheid aan waarschijnlijke werelden, individueel, in groepsverband en als mensheid. In 2009 staat de olieprijs op 200 dollar? Er is een werkelijkheid waarin dat inderdaad zo is. Maar we hebben altijd een vrije wil, elk moment kunnen keuzes gemaakt worden die naar een andere olieprijs leiden.
Het is zonde dat zeer goede mediums zich laten verleiden tot waarzeggerij. Met hun spirituele talenten kunnen ze mensen helpen en tonen wat de meerwaarde is van helderziendheid: het verhoogt begrip van jezelf en de wereld en ook kan het de levenskwaliteit verbeteren. Bij het doen van een voorspelling gaat alle aandacht echter daarnaar uit. Omdat deze meestal niet uitkomt, wordt begrijpelijkerwijs maar onterecht de conclusie getrokken dat de rest dan ook wel onzin zal zijn. Gelukkig zijn er fantastische paragnosten en magnetiseurs die om deze reden uiterst terughoudend zijn met het gebruik van een ‘kristallen bol’. Zo hebben we in de Lage Landen Christiane Beerlandt en Paula Adelaar.
Maar goed, als voorspelling dan meestal niet uitkomen, waarom doen mensen er dan massaal aan? Het antwoord lijkt me duidelijk. Het is leuk om te doen! En het leukste is natuurlijk om voetbaluitslagen te voorspellen. Laat ik eens gek doen en een paar specifieke dingen roepen. Morgen begint dus het EK. Iets als “Robben gaat drie keer scoren” of “in de finale vallen drie doelpunten” heeft sowieso geen kans van slagen. Eerst eens kijken wat de Pers er over zegt (d.d. 29 mei):
Het Nederlands Elftal gaat er niks van bakken. Sterker nog: Oranje gaat ten onder aan geldproblemen, interne strubbelingen en buitenvrouwen. Dat voorspelt althans een panel, bestaande uit twee tarotkaartenlegsters, twee helderwetenden en een paranormaal healer, op verzoek van deze krant.
Dit is wat ik denk dat er gaat gebeuren.
Voorspelling 1
Portugal is een van de topfavorieten? Omdat er duizenden mensen naar hun training komen kijken en ze in een zwakke pool zitten? Onzin. Portugal gaat teleurgesteld naar huis. Als ze al de poulefase overleven, dan verliezen ze dik in de kwartfinale.
Voorspelling 2
Nederland verliest de finale.
maandag 5 mei 2008
Tussendoortje
Hallo,
Mijn vorige verhalen schreef ik 1-1, 2-2, 3-3 en 4-4. Dus vandaag, een zonnige Bevrijdingsdag, is weer een mooie gelegenheid om een stuk te plaatsen! Nu was het de bedoeling dat het over politiek zou gaan. Al een paar weken had ik de structuur van het verhaal in mijn hoofd zitten.
Het zou beginnen met de jaren 90. Hoe in die tijd in de meeste Europese landen een linkse regering aan de macht was, terwijl de meest kapitalistische koers ooit werd gevaren. Sterker nog, Blair (Labour) maakte op zijn eerste werkdag in 1997 de Britse Centrale Bank onafhankelijk. De visies van diverse politici op de politiek van die jaren waren een interessante toevoeging geweest.
Ook zou ik het besluit van Australië om zich te mengen in de strijd tegen het terrorisme, onder de loep nemen. Dat deden ze naar aanleiding van de aanslagen op Bali, waarbij veel Australiërs omkwamen. Vervolgens zouden in het verhaal de leugens van politiek Den Haag aan bod komen. Of het nu Wilders is die heeft gelogen over de gesprekken over Fitna, of het kabinet: het maakt voor ons burgers eigenlijk niet uit. Feit is simpelweg dat we worden voorgelogen door een politicus, wat overwaait alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Natuurlijk zou ik getracht hebben al deze zaken aan elkaar te praten. Of schrijven.
Helaas is het er niet van gekomen om het stuk uit te werken. Het een paar dagen of desnoods een week uitstellen, zoals ik vorige maand stiekem heb gedaan, zit er niet in. Komend weekend ben ik de hort op. 6-6 kan ik het ook niet plaatsen, want dan is er een heel ander onderwerp aan de beurt. Het wordt een stuk dat ik in juni precies 20 jaar aan het voorbereiden ben. 7 juli gaat het natuurlijk over Karin, ze is dan precies een jaar geleden overleden. 8 augustus gaat het over China. Dus.
Ach, zo interessant of belangrijk is politiek nou ook weer niet!
Dit geeft me nu mooi de gelegenheid om tussendoor even te zeggen dat ik erg veel plezier heb met het schrijven van deze verhalen. Het loopt niet echt storm qua publiek, maar dat hoeft ook niet. Het is een geweldig middel om discipline op te doen, als opstapje naar… een boek! ;-) Daar ga ik weer met m’n uitspraken.
Ik heb trouwens nog een heleboel te lezen: bij veel reacties die ik krijg, zitten tips over boeken of sites om een en ander eens te bekijken. Erg interessant allemaal, al loop ik wel een beetje achter. De reactie die ik het vaakst krijg, is de vraag “wat voor reacties krijg je nou allemaal?” Ha, dat is dus meteen het antwoord!
Nou, ik moet nog effe studeren.
groetjes,
Robert
vrijdag 4 april 2008
Spiritualiteit
** FOR THE ENGLISH VERSION SCROLL DOWN **
Eerder deze week viel mijn oog op de voorpagina van de Pers. Zowaar ging het langste artikel van deze krant op 2 april over spiritisme. De ondertitel luidde:
Praten over geesten en entiteiten is de taboe voorbij. Duizenden mensen kloppen jaarlijks aan bij spirituele hulpverleners om te worden verlost van de onverklaarbare en spookachtige verschijnselen in huis.
Verstandig om dit niet op 1 april op de voorpagina te zetten!Een paar weken terug schreef ook Dag al over spiritualiteit: Nederland zweeft er op los, was de kop. Niet voor niks zijn er zoveel ‘zweefcursussen’ en trekken tv-programma’s als Het Zesde Zintuig en De Nieuwe Uri Geller veel kijkers.
Bij deze toename aan populariteit hoort ook het aanzwellen van scepsis en kritiek. Char ligt onder vuur. Alternatieve genezers worden door de politiek als gevaarlijk afgeschilderd. Maar wie heeft er gelijk bij discussies hierover? Met redeneren en zogenaamde feiten kom je daar volgens mij niet achter. Er zijn niet voor niets talloze voorbeelden van wetenschappelijke onderzoeken waarvan de conclusies elkaar tegenspreken.
Een voorbeeld. De Japanner Emoto heeft aangetoond dat water reageert op meditaties en geluid. Door foto’s te maken van ijskristallen kan dat worden aangetoond. Klassieke muziek bijvoorbeeld levert prachtige symmetrische kristallen op, terwijl heavy metal troebele kristallen produceert. Het tijdschrift Skepsis beweerde een tijdje terug dat de onderzoeken van de Japanner niet deugen en de conclusies dus op drijfzand zijn gebaseerd.
Het verhaal van Skepsis was zo amateuristisch dat ik het met gemak compleet onderuit zou kunnen halen. Althans, degenen die geloven dat Emoto’s onderzoek klopt, zouden mij gelijk geven; degenen die het onzin vinden, zouden juist mijn stuk een flutverhaal vinden.
Dus woorden alleen leiden niet tot de waarheid. We hebben onze intuïtie nodig en een gezonde balans van verstand en gevoel om dichter tot (onszelf en daarmee) de waarheid te komen. Daar hebben we de kern van spiritualiteit te pakken.
Oosterse spiritualiteit en New Age
In het Verre Oosten is het doel van een spiritueel leven het bereiken van verlichting. Verlichting betekent het einde van lijden.
Als je dit wilt bereiken, zul je er veel voor over moeten hebben. Het is dan namelijk de bedoeling dat je al je verlangens laat varen. Volgens Ramesh Balsekar moet je je ook compleet overgeven aan de idee dat je geen vrije wil hebt, alles ligt immers al vast. Middels bijvoorbeeld mediteren zou je af kunnen komen van schuldgevoelens, trots, haat, jaloezie.
Maar hierin schuilt een prachtige tegenstelling welke een zwak punt van de New Age in het algemeen blootlegt: de mensen die op deze (Oosterse) manier proberen terug te keren naar ‘Eenheid’, die mensen verlangen zoveel naar het kunnen loslaten en naar verlichte gelukzaligheid dat ze voortdurend in tegenspraak leven.
Een andere valkuil binnen de New Age ligt in het concept van reïncarnatie. Zelf geloof ik ook in reïncarnatie en zelfs dat de verschillende levens elkaar kunnen beïnvloeden. Echter, als je gelooft dat je nu een ellendig leven hebt omdat je in een vorig leven stout bent geweest, dan houd je jezelf voor de gek. Vooral als je je er om deze reden bij neerlegt. Ook zijn er mensen die geen verbetering brengen in hun leven vanwege de idee dat ze voor hun opoffering over een aantal levens beloond worden.
Eckhart Tolle
Gelukkig wordt dit dubieuze karma concept van oorzaak en gevolg onderuit gehaald door de boeken van Eckhart Tolle. Hiermee komen we bij het neusje van de spirituele zalm in het Westen. Zijn boek De Kracht van het Nu is in 30 talen uitgebracht en heeft jarenlang de New Age boekentoptien gedomineerd zoals de Da Vinci Code dat in de reguliere lijsten heeft gedaan. Vorig jaar kwam Tolle naar Nederland. Zijn lezingen in Luxor in Rotterdam (1500 plaatsen) en de RAI (700 plaatsen) waren net zo snel uitverkocht als de 21 concerten die Prince in Londen gaf (heel snel dus). Hmm, ik zie hier een mooie uitdaging om Tolles gedachtegoed eens kritisch onder de loep te nemen.
Kern van zijn betoog is dat je gelukkiger wordt als je je overgeeft aan het Nu. Psychische ellende komt immers voort uit gedachten aan vervelende gebeurtenissen uit het verleden of zorgen over de toekomst. Dat is natuurlijk een fantastisch inzicht en hij legt het ook nog eens mooi en krachtig uit. Als iemand voor het eerst een spiritueel boek wil lezen en mij om een tip vraagt, raad ik doorgaans de Kracht van het Nu aan.
Toch leunt Tolle enorm tegen het boeddhisme aan. Dat blijkt uit de talloze voorbeelden uit het Boeddhisme die hij gebruikt om zijn verhaal kracht bij te zetten. Daarnaast adviseert hij met zoveel woorden om je ego te laten varen. Zijn definitie van ego is: je gecreëerde onechte zelf als gevolg van identificatie met je analytische geest. In de spirituele literatuur zijn er veel verschillende definities van ego. Meestal wordt daarbij beweerd dat je er van af moet komen.
Seth
Mijn voorkeur gaat uit naar een andere benadering, die van Seth. Hij stelt dat je ego in wezen een brugfunctie heeft en boodschapper is tussen het innerlijke zelf en de driedimensionale buitenwereld. Nu is het inderdaad zo dat ons ego vandaag de dag zich meer op de buitenwereld richt. In dat opzicht fungeert het ego veelal als een dam die andere waarnemingen blokkeert. Niet omdat dit de taak van een ego zou zijn, maar omdat ons geleerd is dat de functie van het ego eerder een belemmerende dan een ontplooiende is. We hebben het ego getraind met oogkleppen op te lopen, wat indruist tegen zijn natuurlijke neigingen. Om met Seth te spreken: “Het ego kan geen rol spelen in een realiteit, die jij het niet wilt laten zien. Het zal je moeilijk kunnen helpen overleven, als jij het niet de kans geeft zijn vermogens te gebruiken om die echte omstandigheden te ontdekken, waarin het zijn werk moet doen. Jij doet het oogkleppen aan en beweert vervolgens, dat het niet kan zien.”
Het is dus zaak om het ego flexibeler te maken en dingen als intuïtie door te laten stromen zodat we het kunnen gebruiken in het dagelijkse leven. We creëren onze wereld op basis van onze gevoelens, emoties en vooral overtuigingen. Ook deze liggen binnen in ons. Willen we in een betere wereld komen te leven, dan moeten we dus meer contact maken met ons innerlijke zelf. Zo zou de functie van dromen in ere hersteld kunnen worden. Iemand die bv. een beetje down is, kan zichzelf voor het slapen gaan de suggestie geven om een vrolijke droom te hebben. De vrolijke droom die daadwerkelijk volgt, werkt door in de gemoedstoestand overdag.
Ook innerlijke zintuigen, zoals helderziendheid, maken normaliter deel uit van ieders persoonlijkheid. Als we die leren gebruiken, kunnen we wijzer, productiever en gelukkiger leven omdat we beginnen te begrijpen waarom we hier zijn, individueel en als mensheid.
En het gebruik van telepathische vermogens bijvoorbeeld, betekent dat we in familie, in zaken of sociale contacten intuïtief gewaar zullen worden wat de andere persoon ons zegt: we zullen weten wat er achter de woorden steekt. Wij zullen de woorden ook zelf beter gebruiken om onze innerlijke gevoelens mee te delen, omdat we zullen weten wat die gevoelens zijn. We zullen er niet bang voor zijn of vinden dat we ze moeten toedekken. (Zie De Seth materie blz. 282).
In het hele gebeuren gaat het er om, om onszelf te vertrouwen, inclusief onze emoties, verlangens en gedachten. Over gedachten gesproken. Natuurlijk is het zo dat het krachtpunt in het Nu ligt en meditatie gewenste rust kan geven. Maar ware spontaniteit bijvoorbeeld, heeft te maken met het vertrouwen van en het handelen naar je ingevingen. In de bijlage (op http://bijlage.blogspot.com/) bij het verhaal over Psychiatrie wordt ook het belang van ingevingen (gedachten) benadrukt.
Eckhart Tolle versus Seth
Laten we nu even terugkeren naar Eckhart Tolle. Een interview met hem heeft de veelzeggende titel "Denken is een parasiet die het bewustzijn opeet". Dit staat er:
Een ’groot inzicht’ op dit vlak kreeg Tolle tijdens een gesprek met een boeddhistische zenmonnik. „Hij zei tegen mij: ’mensen begrijpen zen niet, omdat het zo eenvoudig is. Zen gaat namelijk over ophouden met denken.’ Toen begreep ik dat datzelfde ook met mij was gebeurd. Na de nacht van mijn bewustzijnstransformatie was de activiteit van mijn geest met minstens tachtig procent afgenomen."(…)De metamorfose van een ‘angstige, depressieve en overgevoelige jongeman’ naar een gevierd leraar lijkt een grote test voor het ego. Tolle: ‘Het is een uitdaging om door anderen als “speciaal” te worden gezien, terwijl ik weet dat precies het tegenovergestelde het geval is. Ik ben niet speciaal, ik ben in feite compleet onbelangrijk. De persoon die ik ben, heeft niets van doen met de lessen die ik overbreng. De lessen komen voort uit een staat van aanwezigheid. En die staat kan er alleen maar zijn, omdat de persoon zo onbelangrijk is geworden. Het is juist de afwezigheid van de persoon die maakt dat het gebeurt. Als ik dat vergeet, dan verval ik weer in de egoïstische illusie. Dat is bij verschillende leraren gebeurd, na jarenlang te zijn gebombardeerd met projecties van “speciaal te zijn”. Ze gingen er zelf in geloven. De essentie is dat ik voortdurend blijf beseffen dat ik eigenlijk niets doe. Ik heb bereikt dat ik me realiseer dat ik niemand ben.’ Even is hij stil. Dan met een schaterlach: ‘Dat is niet bepaald iets om trots op te zijn, toch?’
Oh help! Alles lijkt er op gericht te zijn om het ego en zowat de hele persoonlijkheid als onbelangrijk te bestempelen. De lessen komen voort uit een staat van aanwezigheid?? Uit een staat van bewustzijn! Een bewustzijn dat meer gericht is op de ziel dan jij en ik gewend zijn. We kunnen daar veel meer mee bereiken als we de aard van ons bewustzijn spelenderwijs onderzoeken. En als we veevolgens trots zijn op onszelf en plezier hebben in wat we als individuen in de wereld neerzetten; en als we de innerlijke zintuigen leren gebruiken.
Maar het ontwikkelen van deze zintuigen, onze hogere vermogens, en het stimuleren van enige creativiteit in deze zin, staat bepaald niet hoog op het prioriteitenlijstje van onze gerespecteerde vriend Tolle! Daarom: als iemand geïnteresseerd is in theorieën over hoe het leven in elkaar zit en hoe van deze kennis gebruik te maken, raad ik altijd de Seth-boeken van Jane Roberts aan.
Eerder deze week viel mijn oog op de voorpagina van de Pers. Zowaar ging het langste artikel van deze krant op 2 april over spiritisme. De ondertitel luidde:
Praten over geesten en entiteiten is de taboe voorbij. Duizenden mensen kloppen jaarlijks aan bij spirituele hulpverleners om te worden verlost van de onverklaarbare en spookachtige verschijnselen in huis.
Verstandig om dit niet op 1 april op de voorpagina te zetten!Een paar weken terug schreef ook Dag al over spiritualiteit: Nederland zweeft er op los, was de kop. Niet voor niks zijn er zoveel ‘zweefcursussen’ en trekken tv-programma’s als Het Zesde Zintuig en De Nieuwe Uri Geller veel kijkers.
Bij deze toename aan populariteit hoort ook het aanzwellen van scepsis en kritiek. Char ligt onder vuur. Alternatieve genezers worden door de politiek als gevaarlijk afgeschilderd. Maar wie heeft er gelijk bij discussies hierover? Met redeneren en zogenaamde feiten kom je daar volgens mij niet achter. Er zijn niet voor niets talloze voorbeelden van wetenschappelijke onderzoeken waarvan de conclusies elkaar tegenspreken.
Een voorbeeld. De Japanner Emoto heeft aangetoond dat water reageert op meditaties en geluid. Door foto’s te maken van ijskristallen kan dat worden aangetoond. Klassieke muziek bijvoorbeeld levert prachtige symmetrische kristallen op, terwijl heavy metal troebele kristallen produceert. Het tijdschrift Skepsis beweerde een tijdje terug dat de onderzoeken van de Japanner niet deugen en de conclusies dus op drijfzand zijn gebaseerd.
Het verhaal van Skepsis was zo amateuristisch dat ik het met gemak compleet onderuit zou kunnen halen. Althans, degenen die geloven dat Emoto’s onderzoek klopt, zouden mij gelijk geven; degenen die het onzin vinden, zouden juist mijn stuk een flutverhaal vinden.
Dus woorden alleen leiden niet tot de waarheid. We hebben onze intuïtie nodig en een gezonde balans van verstand en gevoel om dichter tot (onszelf en daarmee) de waarheid te komen. Daar hebben we de kern van spiritualiteit te pakken.
Oosterse spiritualiteit en New Age
In het Verre Oosten is het doel van een spiritueel leven het bereiken van verlichting. Verlichting betekent het einde van lijden.
Als je dit wilt bereiken, zul je er veel voor over moeten hebben. Het is dan namelijk de bedoeling dat je al je verlangens laat varen. Volgens Ramesh Balsekar moet je je ook compleet overgeven aan de idee dat je geen vrije wil hebt, alles ligt immers al vast. Middels bijvoorbeeld mediteren zou je af kunnen komen van schuldgevoelens, trots, haat, jaloezie.
Maar hierin schuilt een prachtige tegenstelling welke een zwak punt van de New Age in het algemeen blootlegt: de mensen die op deze (Oosterse) manier proberen terug te keren naar ‘Eenheid’, die mensen verlangen zoveel naar het kunnen loslaten en naar verlichte gelukzaligheid dat ze voortdurend in tegenspraak leven.
Een andere valkuil binnen de New Age ligt in het concept van reïncarnatie. Zelf geloof ik ook in reïncarnatie en zelfs dat de verschillende levens elkaar kunnen beïnvloeden. Echter, als je gelooft dat je nu een ellendig leven hebt omdat je in een vorig leven stout bent geweest, dan houd je jezelf voor de gek. Vooral als je je er om deze reden bij neerlegt. Ook zijn er mensen die geen verbetering brengen in hun leven vanwege de idee dat ze voor hun opoffering over een aantal levens beloond worden.
Eckhart Tolle
Gelukkig wordt dit dubieuze karma concept van oorzaak en gevolg onderuit gehaald door de boeken van Eckhart Tolle. Hiermee komen we bij het neusje van de spirituele zalm in het Westen. Zijn boek De Kracht van het Nu is in 30 talen uitgebracht en heeft jarenlang de New Age boekentoptien gedomineerd zoals de Da Vinci Code dat in de reguliere lijsten heeft gedaan. Vorig jaar kwam Tolle naar Nederland. Zijn lezingen in Luxor in Rotterdam (1500 plaatsen) en de RAI (700 plaatsen) waren net zo snel uitverkocht als de 21 concerten die Prince in Londen gaf (heel snel dus). Hmm, ik zie hier een mooie uitdaging om Tolles gedachtegoed eens kritisch onder de loep te nemen.
Kern van zijn betoog is dat je gelukkiger wordt als je je overgeeft aan het Nu. Psychische ellende komt immers voort uit gedachten aan vervelende gebeurtenissen uit het verleden of zorgen over de toekomst. Dat is natuurlijk een fantastisch inzicht en hij legt het ook nog eens mooi en krachtig uit. Als iemand voor het eerst een spiritueel boek wil lezen en mij om een tip vraagt, raad ik doorgaans de Kracht van het Nu aan.
Toch leunt Tolle enorm tegen het boeddhisme aan. Dat blijkt uit de talloze voorbeelden uit het Boeddhisme die hij gebruikt om zijn verhaal kracht bij te zetten. Daarnaast adviseert hij met zoveel woorden om je ego te laten varen. Zijn definitie van ego is: je gecreëerde onechte zelf als gevolg van identificatie met je analytische geest. In de spirituele literatuur zijn er veel verschillende definities van ego. Meestal wordt daarbij beweerd dat je er van af moet komen.
Seth
Mijn voorkeur gaat uit naar een andere benadering, die van Seth. Hij stelt dat je ego in wezen een brugfunctie heeft en boodschapper is tussen het innerlijke zelf en de driedimensionale buitenwereld. Nu is het inderdaad zo dat ons ego vandaag de dag zich meer op de buitenwereld richt. In dat opzicht fungeert het ego veelal als een dam die andere waarnemingen blokkeert. Niet omdat dit de taak van een ego zou zijn, maar omdat ons geleerd is dat de functie van het ego eerder een belemmerende dan een ontplooiende is. We hebben het ego getraind met oogkleppen op te lopen, wat indruist tegen zijn natuurlijke neigingen. Om met Seth te spreken: “Het ego kan geen rol spelen in een realiteit, die jij het niet wilt laten zien. Het zal je moeilijk kunnen helpen overleven, als jij het niet de kans geeft zijn vermogens te gebruiken om die echte omstandigheden te ontdekken, waarin het zijn werk moet doen. Jij doet het oogkleppen aan en beweert vervolgens, dat het niet kan zien.”
Het is dus zaak om het ego flexibeler te maken en dingen als intuïtie door te laten stromen zodat we het kunnen gebruiken in het dagelijkse leven. We creëren onze wereld op basis van onze gevoelens, emoties en vooral overtuigingen. Ook deze liggen binnen in ons. Willen we in een betere wereld komen te leven, dan moeten we dus meer contact maken met ons innerlijke zelf. Zo zou de functie van dromen in ere hersteld kunnen worden. Iemand die bv. een beetje down is, kan zichzelf voor het slapen gaan de suggestie geven om een vrolijke droom te hebben. De vrolijke droom die daadwerkelijk volgt, werkt door in de gemoedstoestand overdag.
Ook innerlijke zintuigen, zoals helderziendheid, maken normaliter deel uit van ieders persoonlijkheid. Als we die leren gebruiken, kunnen we wijzer, productiever en gelukkiger leven omdat we beginnen te begrijpen waarom we hier zijn, individueel en als mensheid.
En het gebruik van telepathische vermogens bijvoorbeeld, betekent dat we in familie, in zaken of sociale contacten intuïtief gewaar zullen worden wat de andere persoon ons zegt: we zullen weten wat er achter de woorden steekt. Wij zullen de woorden ook zelf beter gebruiken om onze innerlijke gevoelens mee te delen, omdat we zullen weten wat die gevoelens zijn. We zullen er niet bang voor zijn of vinden dat we ze moeten toedekken. (Zie De Seth materie blz. 282).
In het hele gebeuren gaat het er om, om onszelf te vertrouwen, inclusief onze emoties, verlangens en gedachten. Over gedachten gesproken. Natuurlijk is het zo dat het krachtpunt in het Nu ligt en meditatie gewenste rust kan geven. Maar ware spontaniteit bijvoorbeeld, heeft te maken met het vertrouwen van en het handelen naar je ingevingen. In de bijlage (op http://bijlage.blogspot.com/) bij het verhaal over Psychiatrie wordt ook het belang van ingevingen (gedachten) benadrukt.
Eckhart Tolle versus Seth
Laten we nu even terugkeren naar Eckhart Tolle. Een interview met hem heeft de veelzeggende titel "Denken is een parasiet die het bewustzijn opeet". Dit staat er:
Een ’groot inzicht’ op dit vlak kreeg Tolle tijdens een gesprek met een boeddhistische zenmonnik. „Hij zei tegen mij: ’mensen begrijpen zen niet, omdat het zo eenvoudig is. Zen gaat namelijk over ophouden met denken.’ Toen begreep ik dat datzelfde ook met mij was gebeurd. Na de nacht van mijn bewustzijnstransformatie was de activiteit van mijn geest met minstens tachtig procent afgenomen."(…)De metamorfose van een ‘angstige, depressieve en overgevoelige jongeman’ naar een gevierd leraar lijkt een grote test voor het ego. Tolle: ‘Het is een uitdaging om door anderen als “speciaal” te worden gezien, terwijl ik weet dat precies het tegenovergestelde het geval is. Ik ben niet speciaal, ik ben in feite compleet onbelangrijk. De persoon die ik ben, heeft niets van doen met de lessen die ik overbreng. De lessen komen voort uit een staat van aanwezigheid. En die staat kan er alleen maar zijn, omdat de persoon zo onbelangrijk is geworden. Het is juist de afwezigheid van de persoon die maakt dat het gebeurt. Als ik dat vergeet, dan verval ik weer in de egoïstische illusie. Dat is bij verschillende leraren gebeurd, na jarenlang te zijn gebombardeerd met projecties van “speciaal te zijn”. Ze gingen er zelf in geloven. De essentie is dat ik voortdurend blijf beseffen dat ik eigenlijk niets doe. Ik heb bereikt dat ik me realiseer dat ik niemand ben.’ Even is hij stil. Dan met een schaterlach: ‘Dat is niet bepaald iets om trots op te zijn, toch?’
Oh help! Alles lijkt er op gericht te zijn om het ego en zowat de hele persoonlijkheid als onbelangrijk te bestempelen. De lessen komen voort uit een staat van aanwezigheid?? Uit een staat van bewustzijn! Een bewustzijn dat meer gericht is op de ziel dan jij en ik gewend zijn. We kunnen daar veel meer mee bereiken als we de aard van ons bewustzijn spelenderwijs onderzoeken. En als we veevolgens trots zijn op onszelf en plezier hebben in wat we als individuen in de wereld neerzetten; en als we de innerlijke zintuigen leren gebruiken.
Maar het ontwikkelen van deze zintuigen, onze hogere vermogens, en het stimuleren van enige creativiteit in deze zin, staat bepaald niet hoog op het prioriteitenlijstje van onze gerespecteerde vriend Tolle! Daarom: als iemand geïnteresseerd is in theorieën over hoe het leven in elkaar zit en hoe van deze kennis gebruik te maken, raad ik altijd de Seth-boeken van Jane Roberts aan.
** ENGLISH VERSION **
Spirituality
A while back, on the 4th of April 2008, my attention was caught by the front-page of the Pers. It turns out that the longest article of this newspaper was about spiritualism. The subtitle read:
Talking about ghosts and entities is no longer taboo. Each year, thousands of people visit spiritual helpers to deliver them from the inexplicable and ghostly phenomena in their homes.
Wise to not put this on the front page on the 1st of April! A few weeks before that, the newspaper Dag also wrote about spirituality: 'The Netherlands is spiritualizing it up', was the heading. No wonder there are so many 'spiritual courses' and so many TV-programs, such as The Sixth Sense and The New Uri Geller, that are attracting a lot of viewers.
Along with this increase in popularity, there is also a rise in the amount of scepticism and criticism. Char is under fire and alternative healers are portrayed as dangerous by politicians. But who is right in these discussions? I don't think you will find out by means of simple reasoning and so-called facts. There is a good reason why there are so many examples of scientific studies of which the conclusions contradict one another.
An example. The Japanese Emoto has demonstrated that water reacts to sound and meditation. This can be demonstrated by taking pictures of ice crystals. Classical music provides beautiful symmetrical crystals, while heavy metal produces clouded crystals. A while back the magazine Skepsis claimed that the research conducted by Emoto was not performed correctly, due to which his conclusions weren't based on anything.
The story told by Skepsis was so amateurish that I could undermine it with ease. At least, those who believe that Emoto's research is valid, would agree with me; those that think it is nonsense, would find my story a piece of trash.
So words alone do not lead to the truth. We need our intuition and a healthy balance of intellect and feelings to grow closer to ourselves and thus closer to the truth. And that is where we address the essence of spirituality.
Eastern Spirituality and New Age
In the Far East the goal of a spiritual life is becoming enlightened. Being enlightened will lead to the end of all suffering.
According to their concept, if you want to achieve this, you must be willing to put a lot of effort into it. This is because you are supposed to abandon all your desires. Ramesh Balsekar says you must also completely surrender yourself to the idea that you have no free will, because everything is already determined. By means of meditation you can rid yourself of guilt, pride, hate, and jealousy.
But herein lies a beautiful contradiction that reveals a weak point of the New Age in general: the people that try to return to this 'Unity' in this (Asian) manner are people who so strongly desire enlightened happiness and the ability to let go that they live in constant contradiction.
Another pitfall in the New Age lies within the concept of reincarnation. Personally I also believe in reincarnation and even that different lives can influence each other. However, if you believe that you are now leading a miserable life because you misbehaved in a past one, then you are really fooling yourself. Especially when you use this as a reason to simply accept your situation. There are also people that do not try to improve their lives because of the idea that they will be rewarded for their sacrifice in a couple of life-times.
Eckhart Tolle
Luckily, this dubious karma concept of cause and effect is completely undermined by the books of Eckhart Tolle. This brings us to the cream of the spiritual crop in the West. His book The Power of Now has been published in 30 languages and has dominated the New Age top ten best books list in the same way that the Da Vinci Code did in the regular lists. Last year Tolle came to the Netherlands. His readings in Luxor in Rotterdam (1500 seats) and the RAI (700 seats) were sold out just as fast as the 21 concerts that Prince gave in London (very fast). Hmm, I see a great chance for me to critically examine Tolle's ideas.
The gist of his argument is that you will be happier if you surrender to the Now, since psychic misery develops from thought of unpleasant events from the past and worries about the future. Of course, that is a wonderful insight and he also puts it in a nice and powerful manner. If someone wants to read a spiritual book for the first time and asks me for a tip, I would usually recommend The Power of Now.
But, Tolle's ideas are very close to those of Buddhism. This is evidenced by the numerous examples of Buddhism that he uses to empower his story. He also advises you to abandon your ego. His definition of ego is: your created false self as a result of identification with your analytical mind. In the spiritual literature there are many different definitions of ego. Usually the books claim that you should get rid of it.
Seth
I prefer a different approach, that of Seth. He states that your ego functions as a bridge and that it is the messenger between the inner self and the outer three-dimensional world. Now it is true that our ego is focused more on the outside world nowadays. In that respect the ego mostly functions as a barrier that blocks out other observations. Not because this would be the task of the ego, but because we have been taught that the function of the ego is to restrict rather than to develop. We have trained the ego to walk with blinders on, thus going against its natural inclinations. To speak with Seth: "The ego cannot play a role in a reality that you don't want to show it. It will be hard for your ego to help you survive if you don't give it the chance to use its abilities to discover the real-life conditions in which it has to do its job. You put the blinders on and then claim that it can't see."
It is therefore important to make the ego more flexible and allow things such as intuition to flow through so that we can use it in our daily lives. We create our world based on our feelings, emotions, and above all; our beliefs. These also lie within us. If we want to live in a better world, then we have to contact our inner self more. That is how the function of dreams can be honourably restored. Someone that is a bit down for example, can make himself the suggestion to have a happy dream before going to bed. The happy dream that actually follows will be reflected into the mood during the day.
Also inner senses, such as clairvoyance, are normally part of one's personality. Properly utilized, they also show us the mitacle of physical existence and our place in it. We ca nlive a wiser, more productive, happier physical life because we begin to understand why we are here, individually and as a people.
And the use of, for example, telepathic abilities means that we will intuitively become aware of what other people are saying to us when dealing with family, business, or social contacts: we will know what is the words. We will also use words better to communicate our inner feelings, since we will know what those feelings are. We will not be afraid of them or feel the need to cover them up. (See The Seth material pg. 277).
Overall it is about trusting ourselves, including our emotions, desires, and thoughts. Speaking about thoughts: of course the point of power lies in the Now and meditation can give the desired rest, but true spontaneity for example has to do with trusting your hunches and acting on your hunches. In the attachment (on http://bijlage.blogspot.com/) in the story about Psychiatry the importance of hunches (thoughts) is also emphasized.
Eckhart Tolle versus Seth
Let us get back to Eckhart Tolle for a moment. An interview with him has the significant title 'Thinking is a parasite that eats the consciousness.' It says:
Tolle got a 'great insight' in this area during a conversation with a Buddhist Zen monk. "He said to me: 'people do not understand Zen, because it is so simple. Zen is all about stopping to think.' Then I understood what had happened to me. After the night of my consciousness transformation, the activity of my mind has decreased with at least eighty percent."(...) The metamorphosis from an ´anxious, depressed, and hypersensitive young man´ to a celebrated teacher seems like a big test for the ego. Tolle: 'It is a challenge to be seen as "special" by others, even though I know that the exact opposite is true. I am not special, I am in fact completely irrelevant. The person that I am has nothing to do with the lessons that I teach. The lessons come forth from a state of presence. And that state can only come to exist when the person has become so unimportant. It is precisely the absence of this person that causes it to happen. If I forget this, then I will fall back into the egoistical illusion again. That has happened to various teachers, after having being bombarded with projections of "being special". They started believing it themselves. The main thing is that I try to constantly remain aware of the fact that I am actually doing nothing. I have reached the point that I have realized that I am in fact nobody.' He is quiet for a moment. And then with a roar of laugher: 'That is not exactly something to be proud of, right?'
Oh help! Everything seems to be focused on signing off the ego (and even the whole personality) as unimportant. The lessons come forth from a state of presence? From a state of consciousness! A consciousness that is focused more on the soul than you and I are used to. We can achieve a lot more if we research the nature of our consciousness in a playful manner. And if we are proud of ourselves afterwards and enjoy what we put on this world as individuals; and if we learn to use our inner senses.
But the development of these senses, our higher power, and the stimulation of any creativity in this sense, is certainly not high on the priority list of our highly respected friend Tolle. Therefore, if anyone is interested in theories about how life works and how we should make use of this knowledge, I always recommend the Seth-books by Jane Roberts.
maandag 3 maart 2008
Complot
Begin 2002 volgde ik bij het Actuarieel Instituut de cursus “Mondeling vaardigheden”. Een van de opdrachten was om een presentatie te geven over een zelf te kiezen onderwerp. Ik koos het onderwerp “samenzweringstheorieën”. In de maanden ervoor had ik een paar boeken van David Icke gelezen, over hoe de Illuminati al duizenden jaren de mensheid bedriegen en manipuleren. Met het concept problem-reaction-solution creëren ze oorlogen en komen ze met zogenaamde veiligheidsmaatregelen die ieders privacy wegnemen. Uiteindelijk doel zou zijn een wereldpolitiestaat met gechipte burgers. Gechipte mensen en geflipte Illuminati.
Ik haalde in mijn presentatie 11 september aan als voorbeeld van een door de CIA gecreëerd probleem, waarop het publiek actie eiste (de reactie) en Bush met de solution kwam aanzetten: de Patriot Act en de eeuwigdurende oorlog tegen het terrorisme. Daar waar David Icke in de jaren negentig door iedereen werd genegeerd of belachelijk gemaakt, won hij na 9/11 aan populariteit. Op een gegeven moment had zijn site DavidIcke.com een miljoen hits per maand.
Na afloop van mijn presentatie werd er amper geëvalueerd hoe ik had gepresenteerd, ook werden er geen inhoudelijke vragen over de theorie gesteld. Wat men wél wilde weten, was of ik zelf in dit 911 complot geloofde. De ondertoon daarbij was dat ze dat behoorlijk naïef vonden. Een paar jaar later raadde mijn loopbaanadviseur me aan om het woord complot niet te gebruiken. Dit naar aanleiding van mijn biografie, waarin ik mijn hobby’s en interesses had beschreven. Na mijn toelichting was hij gerustgesteld, maar hij had zich bijna ongerust gemaakt omdat ik in complottheorieën geïnteresseerd was.
We zijn inmiddels een paar jaar verder en er is gelukkig veel veranderd. In India (nov. 05 – mei 06) ben ik niemand tegengekomen die de officiële versie van 11 september gelooft. In Nederland is de reactie tegenwoordig minstens dat men van die alternatieve versie gehoord heeft. Eerder dit jaar was op het filmfestival in Rotterdam zelfs een film te zien die als uitgangspunt had dat de Amerikaanse regering zelf achter de aanslagen zat (www.abledangerthemovie.com).
Ook op andere gebieden zijn er tekenen dat het de goede kant op gaat in de maatschappij. Het is tegenwoordig net zo normaal om aan yoga of Tai Chi te doen als aan zaalvoetbal of vissen. Instanties als het Rode Kruis raden ouderen zelfs aan om Tai Chi te beoefenen voor een goede gezondheid. Oprah Winfrey hield onlangs een bevlogen betoog over het boek “Een nieuwe Aarde” van Eckhart Tolle, een van de meest zuivere en krachtigste spirituele boeken. En het jaarlijkse Frontier symposium, waar niet alleen grenswetenschappelijke en spirituele onderwerpen maar ook complottheorieën aan bod komen, is tegenwoordig snel uitverkocht. Er zijn zoveel mooie ontwikkelingen gaande dat ik eerst van plan was dit verhaal in zijn geheel te gebruiken om aan te tonen dat we midden in een spirituele revolutie zitten. Maar het lukte me niet om een dergelijk verhaal te schrijven zonder het eerst over Big Brother te hebben: het is lastig iets te relativeren als je het belang van dat iets niet eerst duidelijk hebt proberen te maken.
Nogmaals, ruim tien jaar geleden werd David Icke belachelijk gemaakt omdat hij beweerde dat men bezig was stapje voor stapje een wereldpolitiestaat te implementeren. Ieder zou gecontroleerd en gemanipuleerd worden middels een onderhuidse chip, die – als de burger het te zijner tijd niet vrijwillig wilt – stiekem bij een vaccinatie kan worden geplaatst. De mate waarin anno 2008 ieders privacy wordt geschonden werd twintig jaar geleden als een volstrekt ongeloofwaardig scenario afgedaan. Maar juist omdat het stap voor stap gebeurt, waarbij telkens de voordelen van de technologie worden benadrukt, haalt de burger de schouders nonchalant op. Niks te verbergen.
Een paar voorbeelden van wat er zich vandaag de dag allemaal afspeelt:
Voorbeeld 1
In Mechelen (B) moeten 600 kleuters telkens bij het binnen- en buitengaan van het schoolgebouw hun vinger(afdruk) laten scannen. Zo weet men op welk moment precies hoeveel kinderen aanwezig zijn.
Voorbeeld 2
In Engeland denken de politici er serieus over om bij duizenden gevangen een onderhuidse chip te plaatsen. Vluchten kan dan niet meer.
Voorbeeld 3
In Nederland zijn er bedrijven die hun werknemers een fiets “geven” waar een chip in zit. Zo kunnen ze controleren of men de fiets wel gebruikt om naar het werk te komen. Dit is goed om files te bestrijden, aldus www.trappers.net.
Vorige week ontving Alexander Pechtold het eerste exemplaar van het boek “Alles onder controle” van Bart de Koning. Volgens Pechtold maken veel Nederlanders zich ten onrechte weinig zorgen over de hoeveelheid informatie die bij allerlei instanties beschikbaar is over hen. “Als er een ander aan de macht komt, wie weet hoe snel het dan kan gaan”, aldus de politicus.
Mijn eigen stelling is dat de huidige machthebbers al niet te vertrouwen zijn. Naomi Wolf laat in haar boek The End of America zien dat wanneer er een fascistische staat tot stand kwam, er hiervoor telkens tien fases werden doorlopen. Vervolgens stelt ze met veel argumentatie vast dat we nu wederom vergevorderd zijn in deze fasering. Eind 2005 toonde David Icke in een nieuwsbrief aan hoeveel de hedendaagse samenleving lijkt op de Big Brother wereld die George Orwell beschreef in “1984”. Deze nieuwsbrief is de bijlage voor deze maand op http://bijlage.blogspot.com. Wel grappig dat de vorige bijlage over paranoia ging ;-)
Dit onderwerp is niet zomaar een hobby of interesse van mij. Hoeveel privacy willen we opgeven ten behoeve van schijnveiligheid, met het risico dat er vroeg of laat misbruik van wordt gemaakt? De moord op JFK, de ervaringen van Willem Oltmans, 11 september. Het zou ons allemaal tot denken en handelen moeten aanzetten.
Ik haalde in mijn presentatie 11 september aan als voorbeeld van een door de CIA gecreëerd probleem, waarop het publiek actie eiste (de reactie) en Bush met de solution kwam aanzetten: de Patriot Act en de eeuwigdurende oorlog tegen het terrorisme. Daar waar David Icke in de jaren negentig door iedereen werd genegeerd of belachelijk gemaakt, won hij na 9/11 aan populariteit. Op een gegeven moment had zijn site DavidIcke.com een miljoen hits per maand.
Na afloop van mijn presentatie werd er amper geëvalueerd hoe ik had gepresenteerd, ook werden er geen inhoudelijke vragen over de theorie gesteld. Wat men wél wilde weten, was of ik zelf in dit 911 complot geloofde. De ondertoon daarbij was dat ze dat behoorlijk naïef vonden. Een paar jaar later raadde mijn loopbaanadviseur me aan om het woord complot niet te gebruiken. Dit naar aanleiding van mijn biografie, waarin ik mijn hobby’s en interesses had beschreven. Na mijn toelichting was hij gerustgesteld, maar hij had zich bijna ongerust gemaakt omdat ik in complottheorieën geïnteresseerd was.
We zijn inmiddels een paar jaar verder en er is gelukkig veel veranderd. In India (nov. 05 – mei 06) ben ik niemand tegengekomen die de officiële versie van 11 september gelooft. In Nederland is de reactie tegenwoordig minstens dat men van die alternatieve versie gehoord heeft. Eerder dit jaar was op het filmfestival in Rotterdam zelfs een film te zien die als uitgangspunt had dat de Amerikaanse regering zelf achter de aanslagen zat (www.abledangerthemovie.com).
Ook op andere gebieden zijn er tekenen dat het de goede kant op gaat in de maatschappij. Het is tegenwoordig net zo normaal om aan yoga of Tai Chi te doen als aan zaalvoetbal of vissen. Instanties als het Rode Kruis raden ouderen zelfs aan om Tai Chi te beoefenen voor een goede gezondheid. Oprah Winfrey hield onlangs een bevlogen betoog over het boek “Een nieuwe Aarde” van Eckhart Tolle, een van de meest zuivere en krachtigste spirituele boeken. En het jaarlijkse Frontier symposium, waar niet alleen grenswetenschappelijke en spirituele onderwerpen maar ook complottheorieën aan bod komen, is tegenwoordig snel uitverkocht. Er zijn zoveel mooie ontwikkelingen gaande dat ik eerst van plan was dit verhaal in zijn geheel te gebruiken om aan te tonen dat we midden in een spirituele revolutie zitten. Maar het lukte me niet om een dergelijk verhaal te schrijven zonder het eerst over Big Brother te hebben: het is lastig iets te relativeren als je het belang van dat iets niet eerst duidelijk hebt proberen te maken.
Nogmaals, ruim tien jaar geleden werd David Icke belachelijk gemaakt omdat hij beweerde dat men bezig was stapje voor stapje een wereldpolitiestaat te implementeren. Ieder zou gecontroleerd en gemanipuleerd worden middels een onderhuidse chip, die – als de burger het te zijner tijd niet vrijwillig wilt – stiekem bij een vaccinatie kan worden geplaatst. De mate waarin anno 2008 ieders privacy wordt geschonden werd twintig jaar geleden als een volstrekt ongeloofwaardig scenario afgedaan. Maar juist omdat het stap voor stap gebeurt, waarbij telkens de voordelen van de technologie worden benadrukt, haalt de burger de schouders nonchalant op. Niks te verbergen.
Een paar voorbeelden van wat er zich vandaag de dag allemaal afspeelt:
Voorbeeld 1
In Mechelen (B) moeten 600 kleuters telkens bij het binnen- en buitengaan van het schoolgebouw hun vinger(afdruk) laten scannen. Zo weet men op welk moment precies hoeveel kinderen aanwezig zijn.
Voorbeeld 2
In Engeland denken de politici er serieus over om bij duizenden gevangen een onderhuidse chip te plaatsen. Vluchten kan dan niet meer.
Voorbeeld 3
In Nederland zijn er bedrijven die hun werknemers een fiets “geven” waar een chip in zit. Zo kunnen ze controleren of men de fiets wel gebruikt om naar het werk te komen. Dit is goed om files te bestrijden, aldus www.trappers.net.
Vorige week ontving Alexander Pechtold het eerste exemplaar van het boek “Alles onder controle” van Bart de Koning. Volgens Pechtold maken veel Nederlanders zich ten onrechte weinig zorgen over de hoeveelheid informatie die bij allerlei instanties beschikbaar is over hen. “Als er een ander aan de macht komt, wie weet hoe snel het dan kan gaan”, aldus de politicus.
Mijn eigen stelling is dat de huidige machthebbers al niet te vertrouwen zijn. Naomi Wolf laat in haar boek The End of America zien dat wanneer er een fascistische staat tot stand kwam, er hiervoor telkens tien fases werden doorlopen. Vervolgens stelt ze met veel argumentatie vast dat we nu wederom vergevorderd zijn in deze fasering. Eind 2005 toonde David Icke in een nieuwsbrief aan hoeveel de hedendaagse samenleving lijkt op de Big Brother wereld die George Orwell beschreef in “1984”. Deze nieuwsbrief is de bijlage voor deze maand op http://bijlage.blogspot.com. Wel grappig dat de vorige bijlage over paranoia ging ;-)
Dit onderwerp is niet zomaar een hobby of interesse van mij. Hoeveel privacy willen we opgeven ten behoeve van schijnveiligheid, met het risico dat er vroeg of laat misbruik van wordt gemaakt? De moord op JFK, de ervaringen van Willem Oltmans, 11 september. Het zou ons allemaal tot denken en handelen moeten aanzetten.
zaterdag 2 februari 2008
Psychiatrie
Ruim een half jaar geleden is mijn zus Karin op 33-jarige leeftijd overleden. Ze was al lange tijd geestelijk ziek en sloot een extreem moeilijk leven af met zelfmoord. Ik zou veel kunnen vertellen over ‘Karin’: van de mooie momenten in haar leven tot mijn verdriet van het afgelopen half jaar. Maar dat komt nog wel (in juli). Vandaag ga ik het eerst hebben over de psychiatrie.
De psychiatrie vormt de beroepsgroep die Karin in behandeling had. De hulpverlening verliep niet altijd naar behoren, en dat is zacht uitgedrukt. In haar laatste week ging het heel slecht met Karin. Ze zat – op eigen verzoek – op een gesloten afdeling, maar wilde na een kleine week ondanks alles weer naar huis. Twee dagen later werd ze op haar wc dood aangetroffen. Later hebben mijn ouders een gesprek gehad met onder meer de behandelend psychiater. Een vraag van mijn ouders was of het niet mogelijk was geweest om, in plaats van haar zomaar te laten gaan, voor “Spitshulp” te zorgen. Karin zou dan thuis regelmatig bezoek en hulp hebben gekregen. Het antwoord was: “Daar hebben we niet aan gedacht”. Behoorlijk schokkend zul je zeggen. Wat echt schokkend is, is dat dit maar 1 vraag was van twee A4-tjes met vragen, waar onbevredigende antwoorden op kwamen.
Al eerder had ik gelezen over schizofrenie en de aanpak van ‘de psychiater’. Een aanpak die, afgezien van het gebrek aan professionaliteit, in mijn ogen averechts werkt. Om beter te begrijpen hoe dat kon, heb ik me verdiept in de geschiedenis van de psychiatrie. Veel is me daarbij duidelijk geworden. Graag deel ik met jullie het volgende overzicht.
Benjamin Rush werd in zijn tijd (+/- 1800) gezien als ‘de Vader van de psychiatrie’. Hij was een geprezen en invloedrijk man, zelfs een van de stichters van de Verenigde Staten. Een van zijn ideeën was dat een geestelijke ziekte veroorzaakt werd door te veel bloed in het hoofd. De oplossing was simpel: verwijder het bloed. De martelpraktijken die daar het gevolg van waren kosten velen het leven. Ook bedacht hij de Tranquilizer, een soort elektrische stoel waar patiënten lange tijd op werden vastgebonden.
In de 20ste eeuw was er Henry Cotton. Hij werd schatrijk door mensen botweg te verminken en her en der ingewanden te verwijderen. Hij bracht zijn aanpak als zijnde een echte doorbraak.
De Hongaarse psychiater Von Meduna was van mening dat epilepsie en schizofrenie niet tegelijkertijd konden bestaan in 1 persoon. Zodoende prikte hij in de hersenen om epileptische aanvallen op te wekken: de geestelijke ziekte zou dan moeten verdwijnen.
Dr. Skinner ging zelfs zo ver om zijn dochtertje bijna een jaar lang op te sluiten in een box, om te experimenteren.
Het toppunt is wellicht ene meneer Walter Freeman. Inmiddels zitten we in de jaren 40 en 50 van de 20-ste eeuw. Zijn aanpak was simpel: hersenbeschadiging (lobotomie). Met een ijspegel beschadigde hij via de oogkas de hersenen. Hij trok door de VS in een camper die hij de Lobotomobiel noemde. Duizenden mensen heeft hij behandeld, waaronder Rosemary Kennedy. 25% van zijn slachtoffers raakte in een vegetatieve toestand. Niemand genas.
De psychiatrie heeft eugenese als gedachtegoed gehanteerd. Eugenese is de filosofie dat de menselijke overerving van eigenschappen verbeterd kan worden met allerlei methoden. Galton was een invloedrijke wetenschapper die de evolutie wilde beïnvloeden. Onderdeel daarvan was sterilisatie van onder meer geestelijk zieken en mensen met een erfelijke ziekte. In twintig landen, waaronder Engeland en de Verenigde Staten, werd dit uitgevoerd.
Naast eugenese gaat men er van uit dat gedachten, gevoelens, zelfs de hele persoonlijkheid een gevolg is van chemische reacties. Een en ander werd uitgebreid met allerlei ‘wetenschappelijke’ verhandelingen, zoals de Bell-curve welke zou moeten aantonen dat zwarten inferieur zijn aan blanken.
We realiseren het ons niet genoeg: de psychiatrie heeft een enorme invloed gehad op de wereldpolitiek. Zo was het slavendrijven in de Verenigde Staten gebaseerd op deze theorieën, enthousiast uitgedragen door eerder genoemde Benjamin Rush. Ook de manifesten van de Klu Klux Klan waren door psychiaters geschreven. In Mein Kampf maakte Hitler dankbaar gebruik van de eugenese om aan te tonen dat alle niet-Arische volkerengroepen uitgemoord moesten worden. Andersom waren Duitse psychiaters dol op Hitler: 40% van hen was (vrijwillig) lid van de SS. Verwoerd, die gezien wordt als de grondlegger van de apartheid, was een psycholoog die zich in Leipzig, Duitsland verdiepte in eugenese. En wie waren twee van de drijvende krachten achter de slachtingen en concentratiekampen in voormalig Joegoslavië: Raskovic en Karadzic, beide psychiaters.
Kunnen we zeggen dat dit alles ver af staat van de hedendaagse gang van zaken? Immers, gaat het er nu allemaal niet menselijker aan toe? Er wordt toch niet meer gemarteld? Helaas, het is oude wijn in nieuwe zakken.
Let op: ook eerder genoemde psychiaters hadden net als die van vandaag de oprechte intentie om tot genezing te komen. En net als vandaag kregen ze in de samenleving het vertrouwen van het publiek en de politiek, een mandaat om te experimenteren. Maar zolang ze de mens als een vat vol chemicaliën zien, zullen ze met methoden komen die rampzalige gevolgen hebben. De nieuwe methode: pillen.
Om geloofwaardig over te komen, heeft de psychiatrie het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM). Dit is een Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen dat in de meeste landen als standaard in de psychiatrische diagnostiek dient. Elk ziektebeeld heeft keurig een nummertje, waar de farmaceutische industrie weer medicijnen voor bedenkt. Een ziekte wordt opgenomen als in een stemmingsronde er een meerderheid is bij het voorstel. 100% van de leden van de stemmingscommissie die over psychotische aandoeningen gaat, heeft financiële banden met de farmaceutische industrie.
Er is opvallend genoeg geen biologische of chemische test om een diagnose te doen, dit gebeurt daarom op basis van eigen subjectieve inschatting van de psychiater. Iemand is met een verborgen camera naar een aantal psychiaters geweest met telkens dezelfde symptomen. Hij kreeg iedere keer een andere diagnose: ADD / ADHD; depressie; brain chemical disorder, etc. Hij kreeg twintig verschillende soorten medicijnen voorgeschreven.
Laten we een voorbeeld nemen van een ziektebeeld. ADHD werd eind jaren 80 geïntroduceerd. In een jaar tijd waren er 500.000 kinderen in de VS die dit zouden hebben. In 1994 was het aantal gegroeid naar 4,4 miljoen. Mensen raakten bezorgd over de betekenis hiervan. Op een conferentie over ADHD was de eerste vraag om uit te leggen wat ADHD precies inhoudt. De belangrijkste spreker was tien minuten aan het stuntelen en gaf uiteindelijk toe dat dit niet zo makkelijk was te beantwoorden. Toch waren er in 1996 al 6 miljoen Amerikaanse kinderen met ADHD. Niet alleen zij, maar ook een groeiend aantal ‘depressieve’ kinderen slikten pillen.
Alle kinderen die op scholen met een geweer tekeer zijn gegaan slikten antidepressiva. Over bijwerkingen gesproken.
En zo is er een vreselijke pillenindustrie ontstaan waar psychiaters en de farmacie gigantisch rijk van worden. Toch is er geen enkele psychiater die ooit een geestelijk zieke heeft genezen. Ze weten niet wat de oorzaak is.
Karin was het een kleine tien jaar niet eens met de diagnose schizofrenie. Wat ze bedoelde en ook herhaaldelijk zei, was dat men haar niet begreep. Op het lijstje met symptomen van de ziekte dat de psychiater hanteert, staat keurig in de top tien: ontkenning van het ziektebeeld. Zo, is dat probleem ook weer opgelost.
Is er dan echt geen mogelijkheid om geestelijk zieken beter te begrijpen? Om er achter te komen wat de oorzaak is? Om vervolgens dichter bij genezing te komen? Jawel, maar verwacht dit niet van iemand die zelf niet in de zin van het leven gelooft en de creatieve aard van de mens niet begrijpt. Een uiteenzetting van Seth die wél broodnodige inzichten verschaft, heb ik als bijlage op mijn andere blog gezet: http://bijlage.blogspot.com. Tja, dit verhaal is al zo lang geworden!
Ik sluit af met een positieve noot. Allereerst wil ik zeggen dat ik de psychiaters en assistenten die Karin hebben behandeld niet persoonlijk iets kwalijk neem. Ze zijn opgezogen in de wereld van de medische psychiatrie en denken zodoende voornamelijk in termen van pillen en chemische reacties. Gelukkig lijkt er in de samenleving een mooie beweging gaande te zijn die ons naar een spiritueel gezondere wereld brengt. Een van de gebieden die hierbij het grondigst zal worden getransformeerd is de psychiatrie. De beweging waar ik het hier over heb is het onderwerp van volgende maand. Tot dan!
De psychiatrie vormt de beroepsgroep die Karin in behandeling had. De hulpverlening verliep niet altijd naar behoren, en dat is zacht uitgedrukt. In haar laatste week ging het heel slecht met Karin. Ze zat – op eigen verzoek – op een gesloten afdeling, maar wilde na een kleine week ondanks alles weer naar huis. Twee dagen later werd ze op haar wc dood aangetroffen. Later hebben mijn ouders een gesprek gehad met onder meer de behandelend psychiater. Een vraag van mijn ouders was of het niet mogelijk was geweest om, in plaats van haar zomaar te laten gaan, voor “Spitshulp” te zorgen. Karin zou dan thuis regelmatig bezoek en hulp hebben gekregen. Het antwoord was: “Daar hebben we niet aan gedacht”. Behoorlijk schokkend zul je zeggen. Wat echt schokkend is, is dat dit maar 1 vraag was van twee A4-tjes met vragen, waar onbevredigende antwoorden op kwamen.
Al eerder had ik gelezen over schizofrenie en de aanpak van ‘de psychiater’. Een aanpak die, afgezien van het gebrek aan professionaliteit, in mijn ogen averechts werkt. Om beter te begrijpen hoe dat kon, heb ik me verdiept in de geschiedenis van de psychiatrie. Veel is me daarbij duidelijk geworden. Graag deel ik met jullie het volgende overzicht.
Benjamin Rush werd in zijn tijd (+/- 1800) gezien als ‘de Vader van de psychiatrie’. Hij was een geprezen en invloedrijk man, zelfs een van de stichters van de Verenigde Staten. Een van zijn ideeën was dat een geestelijke ziekte veroorzaakt werd door te veel bloed in het hoofd. De oplossing was simpel: verwijder het bloed. De martelpraktijken die daar het gevolg van waren kosten velen het leven. Ook bedacht hij de Tranquilizer, een soort elektrische stoel waar patiënten lange tijd op werden vastgebonden.
In de 20ste eeuw was er Henry Cotton. Hij werd schatrijk door mensen botweg te verminken en her en der ingewanden te verwijderen. Hij bracht zijn aanpak als zijnde een echte doorbraak.
De Hongaarse psychiater Von Meduna was van mening dat epilepsie en schizofrenie niet tegelijkertijd konden bestaan in 1 persoon. Zodoende prikte hij in de hersenen om epileptische aanvallen op te wekken: de geestelijke ziekte zou dan moeten verdwijnen.
Dr. Skinner ging zelfs zo ver om zijn dochtertje bijna een jaar lang op te sluiten in een box, om te experimenteren.
Het toppunt is wellicht ene meneer Walter Freeman. Inmiddels zitten we in de jaren 40 en 50 van de 20-ste eeuw. Zijn aanpak was simpel: hersenbeschadiging (lobotomie). Met een ijspegel beschadigde hij via de oogkas de hersenen. Hij trok door de VS in een camper die hij de Lobotomobiel noemde. Duizenden mensen heeft hij behandeld, waaronder Rosemary Kennedy. 25% van zijn slachtoffers raakte in een vegetatieve toestand. Niemand genas.
De psychiatrie heeft eugenese als gedachtegoed gehanteerd. Eugenese is de filosofie dat de menselijke overerving van eigenschappen verbeterd kan worden met allerlei methoden. Galton was een invloedrijke wetenschapper die de evolutie wilde beïnvloeden. Onderdeel daarvan was sterilisatie van onder meer geestelijk zieken en mensen met een erfelijke ziekte. In twintig landen, waaronder Engeland en de Verenigde Staten, werd dit uitgevoerd.
Naast eugenese gaat men er van uit dat gedachten, gevoelens, zelfs de hele persoonlijkheid een gevolg is van chemische reacties. Een en ander werd uitgebreid met allerlei ‘wetenschappelijke’ verhandelingen, zoals de Bell-curve welke zou moeten aantonen dat zwarten inferieur zijn aan blanken.
We realiseren het ons niet genoeg: de psychiatrie heeft een enorme invloed gehad op de wereldpolitiek. Zo was het slavendrijven in de Verenigde Staten gebaseerd op deze theorieën, enthousiast uitgedragen door eerder genoemde Benjamin Rush. Ook de manifesten van de Klu Klux Klan waren door psychiaters geschreven. In Mein Kampf maakte Hitler dankbaar gebruik van de eugenese om aan te tonen dat alle niet-Arische volkerengroepen uitgemoord moesten worden. Andersom waren Duitse psychiaters dol op Hitler: 40% van hen was (vrijwillig) lid van de SS. Verwoerd, die gezien wordt als de grondlegger van de apartheid, was een psycholoog die zich in Leipzig, Duitsland verdiepte in eugenese. En wie waren twee van de drijvende krachten achter de slachtingen en concentratiekampen in voormalig Joegoslavië: Raskovic en Karadzic, beide psychiaters.
Kunnen we zeggen dat dit alles ver af staat van de hedendaagse gang van zaken? Immers, gaat het er nu allemaal niet menselijker aan toe? Er wordt toch niet meer gemarteld? Helaas, het is oude wijn in nieuwe zakken.
Let op: ook eerder genoemde psychiaters hadden net als die van vandaag de oprechte intentie om tot genezing te komen. En net als vandaag kregen ze in de samenleving het vertrouwen van het publiek en de politiek, een mandaat om te experimenteren. Maar zolang ze de mens als een vat vol chemicaliën zien, zullen ze met methoden komen die rampzalige gevolgen hebben. De nieuwe methode: pillen.
Om geloofwaardig over te komen, heeft de psychiatrie het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM). Dit is een Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen dat in de meeste landen als standaard in de psychiatrische diagnostiek dient. Elk ziektebeeld heeft keurig een nummertje, waar de farmaceutische industrie weer medicijnen voor bedenkt. Een ziekte wordt opgenomen als in een stemmingsronde er een meerderheid is bij het voorstel. 100% van de leden van de stemmingscommissie die over psychotische aandoeningen gaat, heeft financiële banden met de farmaceutische industrie.
Er is opvallend genoeg geen biologische of chemische test om een diagnose te doen, dit gebeurt daarom op basis van eigen subjectieve inschatting van de psychiater. Iemand is met een verborgen camera naar een aantal psychiaters geweest met telkens dezelfde symptomen. Hij kreeg iedere keer een andere diagnose: ADD / ADHD; depressie; brain chemical disorder, etc. Hij kreeg twintig verschillende soorten medicijnen voorgeschreven.
Laten we een voorbeeld nemen van een ziektebeeld. ADHD werd eind jaren 80 geïntroduceerd. In een jaar tijd waren er 500.000 kinderen in de VS die dit zouden hebben. In 1994 was het aantal gegroeid naar 4,4 miljoen. Mensen raakten bezorgd over de betekenis hiervan. Op een conferentie over ADHD was de eerste vraag om uit te leggen wat ADHD precies inhoudt. De belangrijkste spreker was tien minuten aan het stuntelen en gaf uiteindelijk toe dat dit niet zo makkelijk was te beantwoorden. Toch waren er in 1996 al 6 miljoen Amerikaanse kinderen met ADHD. Niet alleen zij, maar ook een groeiend aantal ‘depressieve’ kinderen slikten pillen.
Alle kinderen die op scholen met een geweer tekeer zijn gegaan slikten antidepressiva. Over bijwerkingen gesproken.
En zo is er een vreselijke pillenindustrie ontstaan waar psychiaters en de farmacie gigantisch rijk van worden. Toch is er geen enkele psychiater die ooit een geestelijk zieke heeft genezen. Ze weten niet wat de oorzaak is.
Karin was het een kleine tien jaar niet eens met de diagnose schizofrenie. Wat ze bedoelde en ook herhaaldelijk zei, was dat men haar niet begreep. Op het lijstje met symptomen van de ziekte dat de psychiater hanteert, staat keurig in de top tien: ontkenning van het ziektebeeld. Zo, is dat probleem ook weer opgelost.
Is er dan echt geen mogelijkheid om geestelijk zieken beter te begrijpen? Om er achter te komen wat de oorzaak is? Om vervolgens dichter bij genezing te komen? Jawel, maar verwacht dit niet van iemand die zelf niet in de zin van het leven gelooft en de creatieve aard van de mens niet begrijpt. Een uiteenzetting van Seth die wél broodnodige inzichten verschaft, heb ik als bijlage op mijn andere blog gezet: http://bijlage.blogspot.com. Tja, dit verhaal is al zo lang geworden!
Ik sluit af met een positieve noot. Allereerst wil ik zeggen dat ik de psychiaters en assistenten die Karin hebben behandeld niet persoonlijk iets kwalijk neem. Ze zijn opgezogen in de wereld van de medische psychiatrie en denken zodoende voornamelijk in termen van pillen en chemische reacties. Gelukkig lijkt er in de samenleving een mooie beweging gaande te zijn die ons naar een spiritueel gezondere wereld brengt. Een van de gebieden die hierbij het grondigst zal worden getransformeerd is de psychiatrie. De beweging waar ik het hier over heb is het onderwerp van volgende maand. Tot dan!
dinsdag 1 januari 2008
Gelukkig nieuwjaar!
In de herfst van 2001 smeulden de resten van het gesmolten staal nog na op Ground Zero, toen ik in Den Haag de cursus psychognomie volgde. Gelaatsdeskundige Annette Müller legde uit dat je aan de hand van bepaalde gelaatskenmerken het exacte karakter van iemand kunt aflezen. De tweede cursusdag vertelde ze over haar optreden bij Kopspijkers. Jack Spijkerman had haar een foto laten zien van een kale man, van achteren gezien. Ze zei dat ze op dat moment niet wist dat het om Pim Fortuyn ging, terwijl de meerderheid in het publiek dat wel doorhad. Er werd dus gelachen toen ze zei dat aan de plooien in zijn nek goed te zien was dat hij wel van ‘knuffelen’ hield. Aan de hand van zijn ietwat dikke nek concludeerde ze verder dat het om iemand ging ‘die nogal eens uit zijn nek kletst’.
Ik was natuurlijk nieuwsgierig wat Annette in mijn gelaatstrekken kon zien. Bij mijn gezicht constateerde ze onder andere dat mijn rechterkaak breder is dan mijn linkerkaak. Een paar weken later hoorde ik haar tegen een vrouw zeggen dat haar linkerkaak breder was, en dat ze daar blij mee moest zijn. Mijn niet al te grote oren spitsten zich. “Want”, zo was haar uitleg, “als de nadruk meer rechts zou liggen, dan had je altijd de neiging gehad om je mening voortdurend naar anderen toe uit de dragen.” Aha. Blijkbaar had ik dus niet alleen voortdurend de neiging om mijn mening te verkondigen, dat bleek nu volgens haar ook nog eens vervelend te zijn.
Als ik terugkijk op mijn jonge jaren, dan kan ik wel een paar voorbeelden bedenken waar dat inderdaad heeft gespeeld. In de tijd dat ik voor het eerst over reïncarnatie las, en daar enthousiast over was, wilde ik dat inderdaad erg graag met iedereen delen. “Wist je dat we reïncarneren, geweldig toch!?” Of die ene keer in 1994. Ik was (in de ban van de idee dat je je eigen werkelijkheid creëert. Daarnaast vond ik het leuk om dingen te voorspellen. Bijgevolg moest iedereen weten dat Nederland Wereldkampioen Voetbal zou worden! Toch gek eigenlijk dat dat niet gebeurde.
Dus inderdaad, ik deel graag mijn mening met anderen, of beter gezegd: ik deel mijn mening graag mee. En aangezien schrijven toch iets als een hobby van me is, is het hoog tijd geworden voor een blog op internet. Tja, je moet ergens beginnen.
Over het begin van deze blog gesproken. In februari van 2007 ben ik gestopt met de Pabo. De belangrijkste reden was dat ik de tijd niet kon vinden voor alle opdrachten van de vakken en de voorbereiding voor de stagedag, naast mijn 32-urige werkweek. Wel was het een geweldige tijd met leuke medestudenten (die best goed waren in rekenen!). Ook volgde ik eindelijk eens wat psychologievakken in plaats van wiskundige en het was een unieke ervaring om voor de klas te staan. Mijn respect voor leraren is verder gestegen. Afijn, weer een ervaring rijker zullen we maar zeggen.
Ik riep dat ik parttime bleef werken omdat ik een boek ging schrijven. Vervolgens kreeg ik maandenlang van verschillende mensen dagelijks de vraag hoe ver mijn boek al gevorderd was. Ik ook met mijn grote mond. Het afgelopen jaar heb ik wel veel boeken ge… lezen en intussen ziet mijn huisje er een stuk gezelliger uit. Ook heb ik voortdurend ideeën voor een boek genoteerd, die werk ik ergens dit millennium nog wel eens uit ;-)
Mijn blog krijgt niet het karakter van een dagboek. Lijkt me niet echt interessant. Ik zie mezelf al geen blog van iemand anders lezen, laat staan als het ‘saai’ over dagelijkse beslommeringen gaat. Nee, het lijkt me leuker om een keer per maand over actuele onderwerpen te schrijven, of over iets waar ik me lekker aan heb geërgerd. Ik kan me bijvoorbeeld ergeren aan het vele geklaag in Nederland! Paul Schnabel, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), zei dat pas ook in een interview met Trouw. En Charles Groenhuijsen heeft om dezelfde reden zelfs een heel boek geschreven, “Leve Nederland” geheten.
Zo zal het in mijn verhalen ongetwijfeld af en toe over voetbal gaan, als iedereen van Basten straks weer enorm gaat afkraken terwijl onder zijn leiding het Nederlands Elftal het ontzettend goed doet, en waarschijnlijk gewoon (minstens) de halve finale haalt. Net als op het vorige EK, toen de bondscoach en de spelers van begin tot het eind bedolven werden onder de kritiek.
Het zal af en toe ook over spirituele onderwerpen gaan. In mijn ogen is een onderwerp overigens al snel spiritueel. Natuurlijk zal ik het soms over Karin hebben. En de psychiatrie. En over onderwerpen die in de eerste alinea langs zijn gekomen. En de politiek! Hmm, hoe ik dat ga doen zonder zelf al te veel te klagen weet ik nog niet.
Voor nu wens ik iedereen een gelukkig Nieuwjaar en dat we allemaal genoeg discipline mogen hebben om onze goede voornemens uit te voeren!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
